Organisatie - 17 december 2009

Mooie rapportcijfers, maar ook een verbeterpunt

Barack Obama heeft weliswaar 'een vliegtuig van de zaak', maar qua salaris kan de machtigste man ter wereld niet wedijveren met Aalt Dijkhuizen, de sterke man van Wageningen UR.

Die heeft meer voor op Amerikaanse presidenten. Zo mogen die maar twee termijnen hun ambt vervullen; Dijkhuizen gaat dezer dagen op voor een derde periode van vier jaar. Zonder verkiezingscircus; hij heeft slechts de vijf stemmen nodig van de leden van de Raad van Toezicht. Als die hem zien zitten, is zijn kostje de komende jaren gekocht.
Buitenstaanders
Voorafgaand aan dat advies polsen de Raadsleden, zelf buitenstaanders, de Wageningen UR-familie. Zo velde een vertrouwenscommissie uit ondernemings- en medezeggenschapsraden afgelopen maandag een oordeel over Dijkhuizen. Dat advies is niet bindend, maar is voor de Raad wel een belangrijke vingerwijzing hoe de bestuurs-voorzitter binnen de organisatie ligt. De beraadslagingen en het advies zijn geheim. Ten eerste om de kandidatuur van Dijkhuizen te beschermen, maar ook om ervoor te zorgen dat deze vertegenwoordigers vanuit de organisatie vrijuit kunnen praten.
Het is waarschijnlijk dat een aantal onderwerpen de revue heeft gepasseerd. Allereerst het salaris van 313 duizend euro. Dat is de beloning voor het leiden van een universiteit, een hogeschool én een marktgerichte onderzoeksorganisatie. De Raad van Toezicht heeft in het verleden aangegeven alleen bij nieuwe kandidaten dit salaris ter discussie te stellen en het is onwaarschijnlijk dat de Raad dit beleid gaande de rit zal veranderen. Wel valt er op dit punt tegenwerking te verwachten van minister Gerda Verburg. Het moet gek lopen wil zij een voordracht om Dijkhuizen te herbenoemen in de wind slaan, maar de maatschappelijke verguizing van hoge salarissen is de afgelopen jaren flink toegenomen. Daar moet een oplossing voor komen; het ligt niet voor de hand dat Dijkhuizen genoegen zal nemen met een salariskorting van veertig procent tot de Balkenende-norm.
Dan is er nog een lastig dilemma voor de Raad. De ijver en inzet van Dijkhuizen staan buiten kijf. Bovendien staat de organisatie er goed voor en is financieel gezond. Daarvoor verdient de bestuursvoorzitter - én het team waaraan hij leiding geeft - louter goede rapportcijfers. Bij de vorige herbenoeming was echter al duidelijk dat Dijkhuizen niet op ieders steun kan rekenen. Toen werd er onder meer geklaagd over de afstand tussen bestuur en werkvloer. Daar is geen verbetering in gekomen. Bovendien kan Dijkhuizen openlijke kritiek slecht velen, terwijl een organisatie als Wageningen UR het juist moet hebben van creatieve, en daarmee vaak ook kritische medewerkers. Wie betrokkenheid wil oogsten - en daar staat Dijkhuizen pal voor - moet ook kritiek kunnen slikken. Dat is een verbeterpunt.