© Walter Gerrits
Door de bevolkingsgroei en toenemende vleesconsumptie, met name in Azië, groeit de competitie tussen land dat kan worden gebruikt voor voedselproductie en voor de productie van diervoeders, stelt Gerrits. Er worden in Nederland al heel wat bijproducten van de levensmiddelenindustrie in diervoer gebruikt, maar er is nog steeds een verbod op het gebruik van slachtafval en voedselresten in diervoeders. Diermeel uit slachtafval werd in 1999 verboden door de EU, uit angst voor de ziekte van Creutzfeldt-Jacob, het verbod op voedselresten stamt uit 1986, uit angst voor de verspreiding van varkenspest. Het is een omvangrijke afvalstroom, aldus Gerrits, waarvan een groot deel wordt omgezet in bio-energie. De gezondheidsrisico’s zijn bijzonder klein bij de juiste verwerkingstechnieken. Hij vindt dat de overheid dit verbod moet heroverwegen, zodat er meer bijproducten in veevoer verwerkt kunnen worden.
Vlees eten
Naast deze beleidswijziging moeten we minder vlees gaan eten in Nederland, stelt de persoonlijk hoogleraar Diervoeding. Maar mondiaal gezien zal de vleesconsumptie stijgen vooral in Aziatische en Afrikaanse landen. Daarom moeten we vooral efficiënter omgaan met de beschikbare biomassa.
Gerrits werkt aan het verbeteren van nutriëntefficiëntie, de efficiëntie waarmee voedingstoffen worden omgezet in groei van het dier. Hij wil op die manier bijdragen aan het beperken van de hoeveelheid land die nodig is om dierlijke eiwitten te produceren. Gerrits denkt dat er winst is te behalen door de voeding beter af te stemmen op het genetisch potentieel van dieren. ‘Ook kunnen we in de toekomst het aanbod aan voedingstoffen beter afstemmen op de behoefte van het dier, door tijdens het groeitraject meer informatie over dieren te registreren.’
Precisievoedi
ngMaar er zijn ook ontwikkelingen die op gespannen voet kunnen staan met nutriëntefficiëntie, constateert Gerrits, bijvoorbeeld dierenwelzijn. ‘Het is niet de ambitie van het varken om zoveel mogelijk voer om te zetten in vlees. Dat is de ambitie van de varkenshouder.’ Zo toont onderzoek van Yvonne van der Meer aan dat agressie en staartbijten bij varkens toenemen bij een eiwitarm voer, terwijl eiwitarm voer qua eiwitefficiëntie en milieubelasting doorgaans juist goed scoort. Gerrits zoekt naar precisievoeding om dit soort trade-offs tussen voerefficiëntie, milieu en welzijn op te lossen.
Lees ook ‘Eerherstel voor de schillenboer’