Ilustratie: Henk van Ruitenbeek
Elmar Veenendaal, universitair hoofddocent bij Plantenecologie en natuurbeheer
“Ik vind het een goede zaak dat dit protest wordt georganiseerd. Als wetenschappers laten wij onvoldoende onze stem horen. We moeten duidelijk maken dat we niet bezig zijn de boel te flessen maar zo zorgvuldig mogelijk proberen te begrijpen hoe de wereld in elkaar steekt. En dat we elkaar daarbij voortdurend de maat nemen, proberen kennis te vermeerderen en studenten opleiden die zelf op kritische wijze met de kennis verder gaan. Natuurlijk kan daarbij iets misgaan, zoals onderzoekers die alleen verdergaan met resultaten die in hun straatje passen. En ook levert resultaten naar buiten brengen en jezelf moeten profileren een spanningsveld op, waarin de nuance kan verdwijnen. Maar tegenwoordig wordt er in de publieke ruimte een soort tweede realiteit gecreëerd waarin meningen dezelfde waarde krijgen als gefundeerd onderzoek. Prima als mensen het ergens niet mee eens zijn, maar dan wel graag op basis van zorgvuldig afgewogen argumenten. Ik ben daarom ook vast van plan naar de bijeenkomst in Amsterdam te gaan.”
Adri van den Brink, hoogleraar Landschapsarchitectuur
“Ik had van de March for Science gehoord, uw vraag is een wake-up call. Ik ben die dag vanwege werk in Wenen, maar daar is ook zo’n manifestatie. Mogelijk ga ik daar heen. Ik vind het een goed initiatief om de waarde van wetenschap onder de aandacht te brengen van de samenleving en politiek. Wij maken van wetenschap gebruik zonder erbij na te denken; telefoons, auto’s, oorlogstuig en hackers van verkiezingen, het is er allemaal dankzij de wetenschap. Tegelijkertijd zie je het gezag van de wetenschap afkalven. Dat baart me zorgen, vanwege die rol van kennis in de samenleving. Ik constateer ook al jaren dat er bij besluitvorming soms meer aandacht is voor het proces dan voor de inhoud. Maar het is te makkelijk om te zeggen dat wij de good guys en anderen de bad guys. De March is voor mij daarom ook een oproep om als wetenschappers in de spiegel te kijken en ons af te vragen of we nog steeds het goede doen. Er is niets mis met jezelf herpositioneren en te bedenken wat je rol is en hoe daar invulling aan te geven.”
Suzanne Brandon, promovendus bij Sociologie van ontwikkeling en verandering
“Ik ben Amerikaanse en ga naar de March for Science omdat ik tegen de drastische bezuinigingen op de wetenschap in de Verenigde Staten ben. Het gebrek aan aandacht van de huidige regering voor de bescherming van de veiligheid en gezondheid van mijn land vraagt om een sterke tegenbeweging. Zichtbaarheid is belangrijk. Alleen zo word je ook gehoord. Daarnaast voel ik dat dit gelegenheid biedt om de dialoog te openen binnen de wetenschap en de samenleving en over hoe we ons als onderzoekers verhouden tot beleid en politiek. Ik was in januari bij deWomen’s Marchin Washington en ben van plan te blijven demonstreren. Het is belangrijk momentum te behouden en je uit te blijven spreken.”
Marloes Kraan, onderzoeker bij Wageningen Marine Research in IJmuiden
“Ik heb van de March for Science gehoord, maar het is me nog niet duidelijk tegen wie of waarvoor de March for Science precies is. Wat ik er zo over hoor is het een potpourri van doelen en dat doet mij aarzelen. Ik vind dat je discussies van elkaar moet scheiden. Het opsluiten van wetenschappers is van een andere orde dan het in discrediet brengen van wetenschappelijke consensus over klimaatverandering. In Nederland gaat het eerder om de spanning tussen toegepaste en fundamentele wetenschap. Ik denk veel na over de rol van wetenschap en vind het belangrijk dat de wetenschap uit zijn ivoren toren komt. In mijn wetenschappelijke werk reflecteer ik veel over de grenzen tussen wetenschap en maatschappij. Hoe kan de wetenschap verbeteren door ook andere bronnen van kennis te gebruiken, in mijn geval van vissers bijvoorbeeld. Ik word onrustig van een te simpel gebruik van het woord feiten; er is vaak veel onzekerheid en feiten lossen problemen niet op. In eerdere demonstraties in de VS is met een beschuldigende vinger gewezen naar het relativerende denken over feiten in de sociale wetenschappen, en ook dat doet mij twijfelen over deelname.”
Anna Lith, bachelorstudent Bos- en natuurbeheer
“Van de March for Science heb ik niet gehoord, wel van de People’s Climate March een week later. Ik voel wel betrokkenheid, maar maak voor dit soort dingen nooit tijd. Aan zorgen rond wetenschap heb ik wel gehoord over publicatiedruk en problemen met financiering. Maar wat ik vooral merk is dat mensen die niet bij de subgroep "wetenschap" horen, het niet altijd begrijpen en er daardoor een beetje vreemd tegenaan kijken. Dan is het al snel: het zal wel, je moet niet alles geloven wat die wetenschappers zeggen. Als ik in jip-en-janneketaal aan familie uitleg waar ik mee bezig ben, voel ik me ook niet begrepen. Je kunt je afvragen of mensen het echt willen weten, maar zo ontstaat wel wantrouwen. Terwijl ik zelf merk dat hoe meer je weet, hoe meer je begrijpt; en ontdekt wat je nog niet weet.”
Erik Lu, masterstudent Environmental sciences
“Ik snap dat er mensen voor de wetenschap gaan demonstreren. Wetenschap wordt niet altijd meer even serieus genomen en lijkt minder belangrijk geworden. Zelf ga ik niet naar de March for Science. Ik ben mensen aan het mobiliseren voor de People’s Climate March die een week later overal ter wereld wordt gehouden en ook in Amsterdam. Dat doe ik vanuit mijn betrokkenheid bij het burgerinitiatief Food and Future. Dat wil dat naast overheden ook burgers hun verantwoordelijkheid nemen voorde uitvoering van het klimaatakkoord. Burgers kunnen misschien nog wel een grotere bijdrage leveren. Een protestmars overal ter wereld heeft zeker impact. Het laat zien dat mensen en landen niet naar elkaar moeten wijzen maar problemen samen moeten oplossen.”