Lopende band

Ik ben zelf ook een ‘kind van Wageningen’. Hier gestudeerd van 1976 tot 1984 (sorry, 8 jaar studeren kon toen nog zomaar). Niet helemaal met studiebeurs, de laatste twee jaren waren financieel mogelijk door studentassistentschappen en werken in de Cola fabriek in Ede. Ik zie de rijen bibberende colaflessen nog staan op de lopende band. Ik moest controleren of er geen kapotte of halflege flessen in de rij stonden. Die moest ik vervangen door een goede fles. Soms viel er een fles van de band; die eindigde sissend en spuitend op de grond en dat gaf een vieze bende. Maar gelukkig eindigden de meeste flessen in een krat die de samenleving in ging. Natuurlijk zie ik een overeenkomst tussen die rijen nieuwe studenten en die rijen colaflessen. Ik hoop dat alle introlopers hier een geweldige tijd hebben en met een MSc-graad de samenleving in gaan. Maar er zullen er ook een paar sissend en spuitend uit het WUR systeem vallen en iets anders gaan doen.Zelf ben ik ‘sissend en spuitend’ zeventien jaar weg geweest uit Wageningen. De wereld in getrokken, helemaal buiten het Wageningse gedachtengoed, gewerkt bij Unicef en later bij een eco-adviesburo in Nederland. Toch bleef ik van Wageningen houden, al was het een haat-liefde verhouding. De arrogantie van de wetenschap en de te hoge nadruk op productie per hectare, voedden mijn haat, de ongekende vrijheid en de kieviten boven de campus voedden mijn liefde. Ik moest weer terug naar de WUR. Sinds vijf jaar ben ik weer docent. En schrijf ik voor elke Resource ‘een stukje’. Lieve nieuwe studenten: ik wens jullie een retegoeie tijd met nieuwe homies in WUR Waga!