Dat blijkt uit Wagenings onderzoek in het Restaurant van de Toekomst. In opdracht van EL&I testten onderzoekers van Food & Biobased Research en Milieubeleid het effect van milieulabels op het aankoopgedrag van consumenten. De proef vond plaats in het Restaurant van de Toekomst op de campus, waar het koopgedrag van lunchend WUR-personeel langdurig in de gaten werd gehouden.
Voetje
Bezoekers van het restaurant kan het moeilijk zijn ontgaan. Maandenlang waren veel van de producten in de schappen voorzien van zogeheten klimaatlabels. Op de labels stond een voetje met daarin een getal dat aangeeft hoe groot de CO2-uitstoot van de soep, het beleg, de salade enz. is. De voetafdruk werd later ook voorzien van een kleurenschaal: van rood voor een hoge uitstoot tot groen voor een relatief lage uitstoot. Video, posters en flyers zorgden voor extra informatie over de te maken keuzes.
Peanuts
Het effect van al die informatie is gering. De labels halen weinig tot niets uit, laat een analyse van het koopgedrag zien. Alleen vaste bezoekers van het restaurant vertonen een minieme verkleining van 49 gram CO2 in hun voetafdruk. Maar dat is peanuts: een vegetarisch tomatensoepje tikt al voor 580 gram CO2 aan. Het duurzaamheidsbombardement had alleen een duidelijk effect op de consumptie van mineraalwater. De verkoop nam met twaalf procent af ten gunste van (gratis) kraanwater.
Inmenging
De studie liet ook zien waaróm labels alleen niet voldoende zijn om ons lunchgedrag in kantines fundamenteel te veranderen. Wij houden niet van inmenging in onze privesfeer. De lunch wordt beschouwd als een priveaangelegenheid, zo blijkt uit discussies met deelnemers aan de proef. De lunch is een routinematige handeling, een welkome afwisseling tijdens het werken. En daar willen we verder niet al te veel over nadenken.