Wageningse studenten zijn gek op verenigingen. Of het nu gaat om een wekelijks avondje ontspanning aan de bar, of vogeltjes kijken in het bos: we doen het het liefst in clubverband. Er zijn dan ook ruim zestig studentenverenigingen in Wageningen. De meest bekende zijn uiteraard de grote gezelligheidsverenigingen: Ceres, KSV, SSR-W en Unitas. Daarnaast zijn er tal van kleine verenigingen, waarvan de meeste zijn geclusterd rond de thema’s sport en studievereniging. De universiteit steunt het verenigingsleven volop, met faciliteiten en een financiële compensatieregeling (bestuursmaanden) voor studenten die een tijdrovende bestuursfunctie in hun vereniging vervullen. Zo blijft het studentenleven levendig. Dat geeft de studenten in het bescheiden provinciestadje een beetje compensatie voor het gebrek aan een bruisend stadsleven, zoals je dat in Amsterdam of Utrecht wel vindt.
Donkere wolken
Maar donkere wolken dreigen aan de horizon. De langstudeerboete is weliswaar van de baan, maar het verdwijnen van de basisbeurs trekt straks een zware wissel op de portemonnee van iedereen die gaat studeren. Betekent dit dat Wageningse studenten zich straks zo snel mogelijk door hun studie heen werken, om hun schulden binnen de perken te houden? En hebben ze dan nog wel tijd voor verenigingsactiviteiten? Of is dit de zoveelste valse profetie van het verdwijnen van verenigingen, en zullen studenten altijd wel een manier vinden om de structuur van het studentenleven in stand te houden? De tijd zal het leren. Maar wij namen in elk geval alvast een kijkje bij enkele kleinere verenigingen in Wageningen. Om de sfeer te proeven. En mocht het toch helemaal mis gaan: om een historisch document te hebben van hoe mooi het ooit was.
‘Iedereen is superbetrokken’
Hilbert Steenbeek, voorzitter van WSSFS: ‘Wageningsk Studinte Selskip foar Fryske Studzje’. Aantal leden: circa 30 ‘Het WSSFS is een gezelligheidsvereniging met Fries als voertaal. Iedereen die Fries kan verstaan mag lid worden. We willen er als vereniging voor zorgen dat Friezen zich thuis kunnen voelen in Wageningen. We spreken dezelfde taal en hebben een vergelijkbare mentaliteit. Doordat we allemaal uit Friesland komen is er automatisch een speciale band en zijn we eigenlijk een grote vriendengroep. Het voelt vertrouwd. Onze slogan is dan ook: ‘Om utens dochs thûs’: buiten Friesland, maar je toch thuis voelen. Elke dinsdag is er een door de commissies of bestuur georganiseerde activiteit. We gaan poolen, gezellig wat eten of drinken, een filmpje kijken, zwemmen, paintballen, van alles… Daarbij drinken we uiteraard het liefst Baerenburch, de authentieke Friese kruidenlikeur. We zijn ook een keer wezen fierljeppen. Het leuke van onze vereniging is dat iedereen elkaar echt goed kent. Iedereen is superbetrokken. Bijna elk lid zit wel in een van onze commissies. Een nadeel van klein zijn, is dat we geen gebouw hebben. Met een laag ledental is het daarnaast lastig om je bestuur vol te krijgen. Vorig jaar hadden we het erg moeilijk. Maar uiteindelijk is het gelukt een goed bestuur te vormen en hebben we een goede AID gedraaid. In november worden er zo’n acht nieuwe leden geïnaugureerd: Studenten die ver van huis studeren, maar zich toch thuis zullen voelen in Wageningen.’
‘Je kent iedereen persoonlijk’
Voorzitster Anne-Matthea Otte en secretaris Joanne Annot van ‘Dei Gratia’. Aantal leden: 95 ‘Dei Gratia is een van de vier Christelijke Verenigingen van Wageningen. Wat ons onderscheidt van de andere drie is dat we veel tradities en gedragsregels hebben, wat ons studentikozer maakt dan de anderen. We hebben ook wel eens brasacties met de andere Wageningse Christelijke verenigingen. Een tijd terug is onze voorzitter ontvoerd door de Navigators. Ze hadden hem in de val gelokt door hem via de mail wijs te maken dat ze van de Resource waren en hem wilden interviewen…. Dei Gratia heeft ook een studiekarakter. Onze themacommissie organiseert lezingen, bijvoorbeeld over verschillende religies of de relatie tussen geloof, gevoel en verstand. Daarnaast hebben we studiekringen, een bijbelkring en organiseren we sing ins waarbij we samen zingen tot de eer van God. We doen een beetje aan ontgroening. Nieuwe leden moeten meedoen aan de VIT. Tijdens de introductietijd lopen ze langs al onze verenigingshuizen en daar worden ze een beetje ontgroend. Hoe dat precies gaat is geheim. Het gaat goed met Dei Gratia. We groeien gestaag. Acht jaar geleden hadden we nog maar 55 leden. Ongeveer de helft van onze leden is van Wageningen UR. De andere helft studeert voornamelijk aan de Christelijke Hogeschool in Ede. Het nadeel van een kleine vereniging zijn, is dat we geen eigen gebouw hebben. De bijbel- en studiekring houden we bij mensen thuis, onze ledenvergadering en lezingen in de kerk en onze maaltijden in een buurthuis in Bennekom. Het voordeel van klein zijn is dat je bijna iedereen persoonlijk kent.’
‘Schermen tot aan de dood doen we niet meer’
Jan-Willem Lammers, voorzitter van ‘de Schermutselaers’. Aantal leden: circa 17 ‘Vroeger ging het er bij het schermen heel anders aan toe. Met een floret schermde je toen tot de dood. Dat hoorde bij de sport. Bij de Schermutselaers hebben we die regel gelukkig overboord gegooid, anders zou ons ledental drastisch zakken. Schermen is niet goedkoop. Een volledige uitrusting kost je al gauw zo’n vijfhonderd euro. Maar bij ons kan je een wapen, een pak en een masker gratis gebruiken. Nieuwe leden krijgen bij ons meteen een pak aan en een wapen in de hand. Dat is heel anders dan in andere verenigingen, waar je soms eerst twee jaar pasjes moet leren zetten. Het leuke aan een kleine vereniging is dat iedereen elkaar goed kent. Het bestuur vol krijgen is geen probleem. Een nadeel is dat je het meteen merkt wanneer actieve leden opzeggen. Als kleine vereniging wordt je daarnaast snel over het hoofd gezien. We moeten altijd alert zijn dat Thymos ons wel inroostert bij bepaalde sportevenementen zoals de ‘Martial Arts Evening’. Aan de andere kant worden we gunstig financieel ondersteund door Thymos. We krijgen jaarlijks duizend euro om nieuw materiaal te kopen. Tijdens de afgelopen AID hebben we zes nieuwe leden weten te werven. Dat is erg fijn. Ons ledental is de laatste jaren redelijk constant geweest. We hopen dat door de sportprestaties van Bas Verwijlen tijdens de Olympische Spelen het schermen wat populairder wordt. Het zou leuk zijn om wat te groeien.’
‘Niet erg dat we een kleine vereniging zijn’
Emy van Trijp, voorzitter Licere, studievereniging van de Master Tourism, Leisure and Environment. Aantal leden dit jaar: ruim 30 ‘Dit jaar zijn er zo’n dertig studenten begonnen met onze Master. We hebben echt een superenthousiast jaar, alle nieuwe studenten zijn lid geworden. Het internationale karakter is de kracht van Licere. Er zitten vijftien verschillende nationaliteiten in ons jaar. In het begin zag je mensen met dezelfde nationaliteit nog wel samenklonteren, maar na de weekendexcursie van vorige week gaat iedereen met elkaar om. Met alle leden zijn we drie dagen naar de Veluwe gegaan. Studenten uit Azië en Afrika gingen helemaal los bij de stoelendans die we toen deden. Ze hadden zoiets nog nooit gedaan. We zijn nu echt een grote gezellige vriendengroep. Afrikaanse en Aziatische studenten hebben soms last met het Nederlandse onderwijssysteem. Ze vinden het moeilijk om de gigantische hoeveelheden artikelen door te lezen, te interpreteren en te begrijpen. Ze zijn meer gewend om alles van buiten te leren. We organiseren nu study groups waarbij we ze helpen door samen artikelen te doorgronden en te bespreken. Daarnaast begeleiden we ze bij het aanmaken van een DigiD, omdat dit onmogelijk is als je geen Nederlands kan. Als MLE-er leer je veel over issues in verre landen. Je leert heel veel over jezelf en over anderen en gaat de wereld met een andere bril bekijken. Ik vind het helemaal niet erg dat we maar een kleine vereniging zijn. We hebben geen kantoor maar dat hebben we eigenlijk ook niet nodig. We zien elkaar bijna elke dag in de klas.’