Heinrich, een zwart-witte Müsterländerkruising, wandelt sinds het begin van dit schooljaar met zijn Duitse baasje Anina Schroër (28) door de gangen van Van Hall Larenstein in Leeuwarden. Bij VHL doet Anina de opleiding Dieren in de zorg, maar daarnaast volgt ze in Duitsland een cursus Animal Assisted Therapy (AAT). Die behandelmethode is gebaseerd op de gedachte dat dieren een nuttige rol kunnen spelen bij de communicatie met mensen die een lichamelijke of geestelijke beperking hebben. Anina: ‘Als iemand autistisch is kan ik de hond bijvoorbeeld gebruiken om contact te krijgen, of om te kijken hoe diegene reageert op het gedrag van de hond.’ Daarvoor is het wel belangrijk dat Anina en haar hond een hecht team vormen en goed op elkaar ingespeeld zijn. Dus moeten ze veel, heel veel, tijd met elkaar doorbrengen. En dat was voor Anina nog niet zo gemakkelijk te combineren met haar studie bij VHL. Daar worden huisdieren normaliter onder geen enkele voorwaarde toegelaten in het gebouw, laat staan in de lesruimtes. ‘Ik heb er heel wat gesprekken voor moeten voeren,’ aldus Anina. ‘Voor mij waren er twee opties: studeren en de hond mee naar school of niet studeren. Gelukkig mocht ik Heinrich uiteindelijk onder bepaalde voorwaarden meenemen.’
Niet begripvol
Heinrich gaat bij elk college mee de klas in. ‘Ik heb een kleedje mee waar hij op kan liggen. Verder loopt hij gewoon los, op school is hij vrij van zijn werk en hoeft hij dus niets.’ Een hond in de collegezaal levert grappige situaties op, heeft Anina al gemerkt. ‘Hij weet bijvoorbeeld precies wanneer de les bijna is afgelopen, dan begint hij te janken en dan stopt de docent ook maar.’ Ook de uitreiking van de certificaten voor het afronden van de cursus Nederlands kreeg dankzij Heinrich een bijzonder tintje. ‘Iedereen moest naar voren komen om zijn diploma op te halen. Bij de studenten die niet bij mij in de klas hadden gezeten bleef Heinrich netjes op zijn plaats, maar bij al mijn klasgenoten liep hij mee naar voren. Misschien om hen te steunen omdat iedereen zo nerveus was.’ De hond trekt heel wat bekijks, zijn Van Hall-sjaal maakt hem herkenbaar voor medestudenten en docenten, al verliest hij die nog wel eens tijdens het spelen. ‘Docenten waren in eerste instantie niet allemaal even begripvol. Ze snapten niet dat een hond werd toegestaan op school.’ Maar haar medestudenten vinden het volgens haar prima dat er een hond door de school struint. ‘Wanneer ik met Heinrich door de gang loop, zie ik ze allemaal lachen.’
De enige
Heinrich is écht een uitzondering, laat VHL nadrukkelijk weten. Normaal gesproken zijn dieren absoluut niet toegestaan vanwege hygiëne, diergezondheid en veiligheid. In dit geval is daar vanaf geweken, maar wel onder voorwaarden. Zo wordt zorgvuldig bekeken of de aanwezigheid van de hond onder docenten en studenten geen klachten of overlast veroorzaakt.