Foto Anne van der Heijden
Toen hij als eerstejaars in Wageningen kwam, is Laurens meteen lid geworden van de christelijke studentenvereniging Navigators Wageningen (NSW). ‘Ik zou mezelf niet een actief lid noemen’, zegt hij. Maar als hij zijn agenda erop naslaat, blijkt stiekem toch menig avond gevuld met verenigingszaken. ‘Het verschilt per periode wat ik naast mijn studie doe, maar nu zijn het vrij veel NSW-activiteiten. En soms spreek ik met vrienden af.’
Het grootste deel van zijn dag brengt Laurens door op de campus. ‘Ik ben naar Wageningen gekomen voor de studie, ik was niet gericht op de stad. Ze hebben gewoon goed onderwijs hier, toch?’ Laurens loopt op schema en zit dus in het laatste jaar van zijn bachelor. Hij overweegt om ook zijn master in Wageningen te doen. ‘Ik zou het zeker niet erg vinden om hier nog langer te blijven. Misschien ook omdat ik uit Nijkerk kom, daar is ook niet bar veel te doen.’ Hij voegt eraan toe: ‘Ik vind de stad Wageningen niet speciaal, maar de omgeving is wel heel ziek. De bossen, het binnenveld, de hei; het is leuk om te fietsen of te wandelen.’
misschien wordt er wel een bus opgeblazen waar ik in zit
De komende tijd moet Laurens nog veel regelen voor zijn stage van vier maanden in Palestina. ‘Daar moet ik tijd en energie in steken, waar ik nu nog niet veel zin in heb.’ Het is ook een uitdaging, omdat hij alleen gaat. ‘Ik ben nog nooit in mijn eentje zo lang naar het buitenland geweest. Ik ga daar wel zoeken naar iets met studenten of andere mensen, zodat ik niet in mijn eentje weg crepeer. Misschien vind ik wel een internationale kerk.’
Dat het een onrustig gebied is, zit Laurens niet zo dwars. ‘Ja, de risico’s zijn iets groter, misschien wordt er wel een bus opgeblazen waar ik in zit. Het lijkt me niet waarschijnlijk.’