Tekst en foto: Eva van der Graaf
Rosalie herrinert zich haar eerste dag in Wageningen nog goed. ‘Ik moest naar De Dreijen. Ik stapte de bus uit en stond gewoon bijna in een weiland. Ik was wel voorbereid op meer natuur en koeien, maar toch was het wel even een cultuurschok. Ik heb meteen mijn vrienden in Utrecht geappt: Jongens, ik zit in een weiland! Maar nu ben ik het wel gewend. Ik hou van het groen en het feit dat je aan het water kan zitten. Ik waardeer ook de gezelligheid. De uni voelt als klein dorp, ook al zijn er meer dan tienduizend studenten.’
Ik heb meteen mijn vrienden in Utrecht geappt: Jongens, ik zit in een weiland!
Om nieuwe mensen te leren kennen in Wageningen, sloot Rosalie zich aan bij de Green Office, een team van vijf studenten en één oud-student die samen creatief nadenken over de verduurzaming van de universiteit. ‘Enerzijds wilde ik wat meer betrokken raken bij het leven in Wageningen, anderzijds vond ik de Green Office een interessant initiatief. Ik kende het principe al uit Utrecht, maar destijds had ik er geen tijd voor. Nu, tijdens mijn master heb ik er wel tijd voor. Althans, het is wel druk. Maar het is een gezellig en divers team en ik vind het leuk om meetings te hebben met mensen van de universiteit die ik anders nooit zou spreken, zoals de energiecoördinator en andere stafleden.’
Ondertussen heeft Rosalie een goede balans gevonden tussen haar leven in Wageningen en dat in Utrecht. ‘Ik vind het belangrijk om mijn best te doen voor mijn studie en aanwezig te zijn bij colleges. Als ik hier ben, ben ik gefocust en gebruik ik al mijn tijd om te lezen en me voor te bereiden. Maar als ik thuis ben, doe ik helemaal niks meer. Ik vind het wel fijn om zo’n scheiding te hebben. In Wageningen ben ik de student en in Utrecht heb ik mijn sociale leven en mijn werk.’