‘Ik loop alweer rond op de campus, maar het is wel nog even wennen’, zegt Frank. Hij is nog maar drie dagen terug uit Turkije. Toch is hij nu al actief op de universiteit; hij is er net achter gekomen dat hij nog iets moet herkansen. ‘Ik moet nog een paper inleveren, want anders moet ik dat vak opnieuw volgen en loop ik dus uit. Dat is natuurlijk niet de bedoeling.’
Frank hoopt dit jaar zijn bachelor te halen, maar dat betekent niet het einde van zijn studententijd in Wageningen. De kans is groot dat hij zijn master ook hier zal volgen. ‘Zo’n half jaar weg werkt verfrissend. Ik zie nu in hoe leuk ik het hier heb en dat ik nog lang niet klaar ben met Wageningen.’
Ondanks de totaal andere cultuur waarin Frank het afgelopen half jaar geleefd heeft, denkt hij dat alles alweer snel als vanouds zal zijn. ‘Eigenlijk is er in Wageningen natuurlijk geen klap veranderd. Dat zegt ook iedereen om me heen.’ Hij heeft vooral de mensen hier gemist: zijn vrienden, zijn huisgenoten en zijn band. Maar hij miste in Istanbul ook iets anders: ‘Fietsen. Fietsen is zo heerlijk! Alles is hier ook zo dichtbij, dat besef je nauwelijks. Ik kan makkelijk vrienden in een andere stad op zoeken. Of natuurlijk mijn ouders.’
Ik ben nog lang niet klaar met Wageningen
Toch heeft Franks buitenlandervaring wel iets veranderd. ‘Ik ben erachter gekomen dat ik ook graag zou willen reizen, maar dan wel met een doel. Ik zou het ontzettend gaaf vinden om tegelijk bijvoorbeeld een onderzoek te doen.’