© Roelof KleisDe vijftien geschetste ontwikkelingen zijn het werk van 80 eerstejaarsstudenten van de bachelor Landschapsarchitectuur en Ruimtelijke Planning. Sinds het begin van het studiejaar, nu zes weken geleden, zijn ze bezig geweest binnen het vak Integrated Studio 1 hun ideeën vorm te geven. De gedroomde ontwikkelingen, zoals altijd bij landschapsarchitectuur fraai geïllustreerd, blijven een week hangen.
Systeemsprong
‘De opdracht was’, licht Paul Roncken toe, ‘een ontwerp van de campus te maken in 2050 als-ie vijf keer groter is dan nu.’ Die enorme groei is essentieel. ‘Bij twee keer zo groot, maken studenten die systeemsprong niet. Dan borduren ze gewoon voort op de huidige trend.’ Een deel van de groepen moest met het ontwerp aansluiten op de bestaande campus, een ander deel had die beperking niet.
Het resultaat is een bonte verzameling campussen die nooit gebouwd zullen worden. Maar desondanks wel een gedurfde blik in de toekomst werpen. En die toekomst ligt in het Binnenveld, de logische ruimte voor uitbreiding van de campus. Al was het maar omdat een groot deel van de grond al van WUR is. Want enig realisme is wel geboden, Het is niet zomaar voor de vuist weg wat ontwerpen, benadrukken de docenten Roncken, Gerrit Kleinrensink en Martijn Duineveld.
Aan het ontwerpproces gaat een uitvoerige analyse vooraf. Hoe ziet het onderwijssysteem er in 2050 uit. Leren we dan hoofdzakelijk via MOOC’s en wat betekent dat voor de fysieke campus? Hoe verplaatsen we ons tegen die tijd, wat zijn de sociaal-geografische ontwikkelingen en wat is het effect van klimaatsverandering? ‘‘Ze mogen dus expressief zijn, maar wel onderbouwd’, vat Roncken het proces samen.
Leuk, maar je wordt wel helemaal doodgegooid met analysemethoden en werkwijzen
Vincent Klaaskate
Vincent Klaaskate licht graag even de Knowledge Beehive van zijn groepje toe. Centraal op zijn campus staan zes hexagonale onderwijsgebouwen, die samen ook weer een zeshoek vormen. De gebouwen zijn geïnspireerd op bijenkorven. Het dak is van doorzichtige zonnepanelen. ‘Die bijenkorven zijn van mij’, zegt hij. En dan, ongevraagd zelfkritisch: ‘Ik heb nog iets teveel de neiging om gebouwen te ontwerpen in plaats van landschappen.’
Stressvol
De studenten kijken tevreden terug op het vak. ‘Leuk’, vindt Klaaskate. ‘Maar je wordt wel helemaal doodgegooid met analysemethoden en werkwijzen. Maar ik hou van ontwerpen en dit geeft toch een aardig idee van hoe het is om landschapsarchitect te zijn.’ ‘Leuk’, vindt ook Ilse Westveen. ‘Maar wel stressvol. Je moet met zoveel dingen rekening houden. Dit is de eerste keer dat je echt een ontwerp maakt.’