© Shutterstock
Guillaume Morel-Chevillet vertelde erover, gisteren tijdens een bliksembezoek aan WUR. Hij was zelf ooit urban farmer en werkt nu voor ASTREDHOR, het Franse instituut voor horticultuur, en weet alles over urban farmingprojecten in Parijs. Zijn lezing was in het kader van The Ultimate Greenhouse Challenge, waar ook teams van WUR aan meedoen.
Parijs heeft zo’n 80 hectare aan platte daken, daarvan moeten er – als het aan de burgemeester ligt – minimaal 30 gebruikt gaan worden voor stadslandbouw. Nu al groeien er Spaanse pepers, sperzieboontjes, doperwten en artisjokken op grote hoogte boven de avenues. Op dit moment is er in Parijs 15 hectare als stadslandbouw in gebruik. Op daken, op de begane grond en in kelders.
Complex
Dat stadslandbouw een complexe zaak is, blijkt uit het verhaal van Morel-Chevillet. ‘Veel van de stukken grond in Parijs die voor stadslandbouw in gebruik zijn, zijn onttrokken aan de openbare ruimte. Er is nogal wat kritiek in de kranten verschenen over deze ontwikkeling in een stad waar groen een schaars goed is.’ Er is heel veel dak beschikbaar om landbouw op te bedrijven. En nu urban farming hot is, zien eigenaren van appartementencomplexen kansen om flinke huurprijzen te bedingen. ‘Vastgoedeigenaren zien opeens dat ‘nutteloze’ daken een bron van extra inkomsten zijn. Om een redelijke huurprijs te bedingen, is het belangrijk dat ze direct worden betrokken bij het project en ze de meerwaarde van urban farming inzien.’ Vervolgens hebben de dakfarms water en electriciteit nodig. Leg je aparte leidingen aan, of wordt het verbruik verrekend? Sanitaire voorzieningen moeten worden aangelegd en een plek waar je je 12-uurtje kunt nuttigen. En is het dak wel het hele jaar bereikbaar? Er moeten dus nogal wat afspraken met de huiseigenaren worden gemaakt.
Productief
Als aan al de voorwaarden voldaan is kan het project een succes worden. Morel- Chevillet haalt een voorbeeld aan van een dak van 1200 vierkante meter waar ze groenten verbouwen in verticale kolommen. In de 800 kolommen, die ruim twee meter hoog zijn, zijn op regelmatige afstanden gaten geboord. Uit elk gat groeit een gewas. Komkommers, cichorei, pepers en tomaten. De opbrengst is tussen de 40 en 60 ton per jaar.
Hightech versus Lowtech
Een bijzonder locatie voor stadslandbouw vormen de leegstaande parkeergarages in Parijs. ‘Veel Parijzenaars hebben hun auto weggedaan. In één van de leegstaande garages is een champignonkweker begonnen. Op 1000 vierkante meter wordt 60 ton paddenstoelen gekweekt. De grootste afnemers zijn restaurants uit de buurt. Overigens is het een voorbeeld van circulaire economie, want de paddenstoelen groeien op koffiedrab.’De meest hightech stadslandbouwers zijn twee boerenzoons uit de provincie. Hun ultieme doel was het om het hele jaar door Parijse aardbeien te leveren. Begonnen als een startup, hebben de twee jongens in no-time veertien miljoen euro opgehaald bij banken en durfkapitalisten. Daarmee hebben ze een container ontwikkeld met een laboratoriumruimte en verticale aardbeibedden. Ze hebben inmiddels 4000 klanten. Die worden trouwens ook ingezet om de aardbei te vervolmaken. Er wordt onderzoek gedaan naar kleur, reuk, glans en natuurlijk de smaak. Overigens waarderen proefpersonen de smaak van aardbeien van de koude grond een fractie meer.
Op dit moment zijn er in Parijs 122 urban farming projecten actief, maar volgens Morel-Chevillet is voedselproductie niet het hoofddoel van urban farming. ‘Stadslandbouw zal uiteindelijk hooguit 10 procent van de behoefte vertegenwoordigen. Waar het vooral om gaat is bewustwording over hoe ons voedsel geproduceerd wordt. Dat je je bewust bent dat als je verse groenten en fruit wilt eten dit het best lokaal verbouwd kan worden.