Nieuws - 6 juli 2012

In Mozambique tussen de geitjes

tekst:
Suzanne Overbeek

Wie? Caren Krul, MSc Dierwetenschappen. Wat? Stage bij imGoats. Waar? In Vilanculos, Mozambique. Waarom? Ik wilde graag meer leren over de geit en haar rol in ontwikkelingslanden.

28-het-echte-werk-Caren-Krul2.jpg
In Mozambique gaan veel geiten dood omdat geitenhouders weinig kennis hebben over geitmanagement en geitgezondheid. Om dat te verbeteren hebben geitenhouders in elk dorp iemand gekozen om een opleiding tot paravet te volgen, een soort dierenarts light. Het doel van mijn stageopdracht was een relatief simpel formulier op te stellen waarmee paravets bepaalde parameters (bijvoorbeeld de groei van de jonge dieren en de kuddecompositie) kunnen bijhouden.
Mensen hier geloven naast het christendom ook in hun eigen religie. Ze geloven in heksen en kwade geesten. Geiten worden geofferd om de geesten gunstig te stemmen en mensen weer beter te maken. Verder verbaasde ik me over  het grote verschil tussen vrouwen en mannen. Als we interviews deden met een groep mannen en vrouwen, dan zaten de vrouwen op de grond en de mannen op een stoel of boomstam. Wij werden ook uitgenodigd om op de stoelen plaats te nemen. Daarnaast vonden ze het raar dat we broeken droegen in plaats van de capalana's (lange rokken) die ze hier dragen. De benen over elkaar slaan is not done. Toen ik een keer in kleermakerszit ging zitten, ontstond er beroering. Een van de vrouwen tikte op mijn knieën. Ik moest maar weer snel met mijn benen rechtvooruit gaan zitten.
In de weekenden maakten mijn reisgenote en ik geregeld uitstapjes in de mooie omgeving. Voor de kust van Vilanculos ligt een beschermd natuurgebied met mooie eilanden en onderwaterriffen, uitstekend geschikt voor duik-, boot-, en snorkeltripjes. We hebben onder andere dolfijnen, zeeschildpadden en piraatvissen gezien. Een keer vond ik puppy's op het strand. Ze waren achtergelaten en gedehydrateerd. Ik heb ze mee naar huis genomen en ze dag en nacht gevoed. Ze konden niet eens zien, zo klein waren ze nog! Inmiddels zijn het vier stoere dames en hebben we een goed thuis voor ze gevonden.