Wat voor reacties kreeg u na de uitzending? ‘Ik kreeg een aardig bericht van Louise Fresco en ook honderden e-mails. Het leukst vond ik echter hoe de rector magnifi cus van de TU Delft zijn eerstejaars toesprak. Hij riep ze op de uitzending van Zomergasten terug te kijken omdat je daar het warmste pleidooi ooit voor het werk van ingenieurs kon zien. En dat weet ik omdat mijn dochter in de zaal zat, met rood hoofd en vlekken in haar nek.’
Heeft u het programma zelf teruggekeken?
‘Nee, ik pieker er niet over. Het is vrij pijnlijk naar jezelf te kijken en het lijkt me ook niet interessant.’
Was het intimiderend daar te zitten?
‘Het was een ontzettende eer. Maar ik vond het lastig dat ik niet drie uur lang kon praten over mijn werk als ontwerper. Een interviewer heeft niet genoeg voorkennis daar zo lang en diep op in te gaan. Bovendien zit je gebonden aan het format met de fi lmpjes. Daarom besloten we te praten over mijn inspiratiebronnen, zoals het Nederlandse landschap. En natuurlijk hoe, bij de vormgeving hiervan, de ingenieur naar de achtergrond is verdwenen en vervangen is door managers en juristen.’
Heeft u dat verhaal goed over het voetlicht kunnen brengen?
Ik ben nooit tevreden, en ook nu denk ik dat ik het beter had kunnen doen. Maar afgaande op de reacties is het klip en klaar dat mensen de boodschap hebben opgevangen. Er kwamen veel reacties op de foto’s van Leiderdorp, een voorbeeld van de lelijkheid van het moderne Nederlandse landschap en de onbegrijpelijkheid waarom dat zo moet zijn. Maar ook op de poëzie van Ter Balkt. ‘En natuurlijk heeft iedereen op maandag bij de koffi eautomaat een mening. De presentator begreep er niets van, de gast was saai, op het enige interessante punt gingen ze niet in. Dat is de folklore van Zomergasten en dat is mede wat het zo leuk maakt.’