Student
Mortierstraat 14b

Hospiteren

In een nieuwe rubriek volgt Resource de belevenissen in de Mortierstraat 14B, een studentenhuis in Wageningen
Redactie

Op haar bord ligt een kleffe vegaburger met slijmerige andijviestamppot. ‘Welkom bij Grand Café Forum’, denkt Vera. Ze prikt een paar keer in de prak en slaakt een zucht. Grote fout dit. Ze had beter naar het Passantje kunnen gaan. Dat ligt vlakbij de Mortierstraat waar ze straks gaat hospiteren. Vijf minuten later klimt ze met een knoop in haar maag op haar stationsfiets en vertrekt richting stad. Zou het nu eindelijk lukken? Het is al de tiende hospiteer-poging. De eerste keer was het meteen raak, ongeveer een jaar geleden. Toen kreeg ze een tochtig hok aangeboden van tien vierkante meter, maar daarvoor wilde ze het ouderlijke nest niet verlaten. Nu zou ze dolblij zijn met dat aanbod. Het hospiteren voelt elke keer weer als een vernedering. Het ergst was die keer dat ze in een kamer vol jongens zat die haar verlekkerd aankeken en vroegen of ze de wc even kon poetsen. Woest wordt ze als ze er weer aan denkt. Bij het vorige huis was ze het na een superleuke avond toch niet geworden. Maar waarom? Misschien vanwege dat kloterige dorp waar ze vandaan komt. ‘Ik woon nog bij mijn ouders’, wat klinkt dat lullig op je twintigste. Of misschien was ze weer te verlegen. Verhit en ongemakkelijk stapt Vera de woon­keuken binnen. Bianca, het meisje dat haar binnenliet, ratelt met schorre stem aan één stuk door. Op de bank zit een vadsige bal te bellen met een biertje in de hand.

  • ‘Er komen allemaal kut-hospiteerders’, zegt hij terwijl hij Vera glazig aankijkt. Vera heeft nu al een hekel aan hem. Bianca loopt met haar de steile trappen op naar de bedompte zolderkamer. Dat ze hiervoor moet gaan smeken.
  • ‘Beneden gaan we je even interviewen, zodat we je beter leren kennen enzo’, kondigt Bianca aan. Oh joy. In de woonkamer begint het gesprek onwennig, maar het loopt redelijk. Tot de bal sneert: ‘Zo, dus jij woont nog bij je ouders?’ Vera knikt stroef. Daar gaan we weer, denkt ze. Ze kan net zo goed gelijk opstappen.
  • ‘Denk je dat je het wel gaat redden in dit grote, enge huis?’ Gegniffel van de overige huisgenoten. Dan is het mooi geweest.
  • ‘Man, hou toch op. Dit is een ontzettend kuthuis met een kleine kutkamer. Misschien ben net ik kut genoeg om hier ook te wonen.’ Even is het stil. Dan beginnen Bianca en de anderen te lachen. De bal kijkt beduusd. De volgende dag belt Bianca: ze mag de kamer, als ze hem wil. Ze waardeerden haar humor wel.

Leave a Reply


Je moet inloggen om een comment te plaatsen.