Nu ben ik zelf van origine dierenarts, dus hebben vaccinaties bij mij wellicht een iets andere connotatie dan bij anderen. Maar ook heb ik twee kinderen, en die kregen een vaccinatie-oproep. Ik heb inmiddels talloze keren met een uitgekleed dochtertje op schoot gezeten bij het consultatiebureau: wachten, luisteren naar het gegil en gehuil van kinderen die zijn voorgegaan, kijken naar de pleisters op hun dikke dijtjes… Er zijn leukere dingen in het leven.
En toch ga ik er vol overtuiging heen. Als je ook maar de minste moeite doet om het wetenschappelijk onderzoek door te nemen, is er maar één logische conclusie: wij zijn gebaat bij een hoge vaccinatiegraad en je kind is gebaat bij de bescherming. En dus moet je als ouder van een gezond kind gewoon gaan voor die prikken. Nee, een spuit in je lieve baby is niet leuk en ja, er zijn in het leven en dus ook bij vaccinaties altijd minuscule risico’s, maar dat afwegen tegen de positieve gevolgen is nu juist wat je zou moeten kunnen met je hoger opgeleide brein.
Natuurlijk mogen ook mensen die hoger opgeleid zijn kritisch zijn over vaccinaties, maar neem dan ook met je kritische blik even de moeite om een literatuuronderzoek te doen. Wellicht op de wijze zoals je dat geleerd hebt in het eerste jaar van je ‘hoge opleiding’. Dus Volkskrant, graag volgende keer iets preciezer: ‘De moderne “anti-vaxxer” is belezen op internet, zelfbewust en heeft een diploma, maar neemt het niet zo nauw met de Evidence Pyramid, literatuuronderzoek en de wetenschap.’
Guido Camps (34) is dierenarts en postdoc bij Humane Voeding. Hij houdt van bakken, bijen houden en bijzondere dieren.