Wetenschap
Dier

Hoe een zeehond in Utrecht komt

Een ringelrob aantreffen in de Utrechtse grachten is wel heel erg apart. Dat zegt Sophie Brasseur, onderzoeker bij Imares op Texel. Maar dat zeehonden grote afstanden afleggen en door sluizen gaan, wist ze al aan de hand van gezenderde zeehonden.
Albert Sikkema

Ze kan het bijna niet geloven – een ringelrob in Utrecht. De ringelrob, een klein type zeehond, komt normaliter voor in de Noordelijke IJszee. Ze worden geboren in het ijs rond de Noordpool en zitten vooral in de wateren rond Groenland en het noorden van Noorwegen, maar ook wel in de Oostzee. Tussen 1989 en 2012 is slechts zestien keer een ringelrob in Nederland waargenomen, zegt Brasseur, want de zeehond moet zo’n 1500 kilometer afleggen vanuit de Noordelijke IJszee naar de Waddenzee. Maar onmogelijk is dat dus niet.

Dat de zeehond in de gracht in hartje Utrecht is terechtgekomen, vindt Brasseur dan weer minder vreemd. ‘Ik denk dat ie de sluis in de Afsluitdijk bij Den Oever heeft genomen. Daarna is het gewoon rechtdoor.’ Zeehonden ‘sluizen’ vaker, ze zwemmen geregeld – samen met een schip – een sluis binnen om deze hindernis in de vaarweg te nemen, weet Brasseur aan de hand van zenders die ze heeft aangebracht op zeehonden. Zo maakte ze twee jaar geleden een opname van een zeehond uit de Westerschelde die geregeld Antwerpen bezocht en die een tijdje kwam vast te zitten in een Antwerpse binnenhaven achter een sluis. Soms gaan ze zelfs over hindernissen heen. Vorig jaar werden twee zeehonden doodgereden op de Brouwersdam in Zeeland terwijl ze bezig waren de dam over te kruipen.

Bewegingspatroon van een zeehond tussen de Westerschelde en de haven van Antwerpen. Het water links in de stad waar het dier een tijdje verbleef, is alleen te bereiken via een sluis.

Jonge zeehonden zijn avonturiers, merkt Brasseur aan hun bewegingspatroon. ‘Ze leven niet in groepen en kiezen het ruime sop.’ Zo blijken gezenderde grijze zeehonden uit de Waddenzee geregeld de Noordzee over te steken naar Engeland. ‘De grootste tocht van een grijze zeehond die wij hebben kunnen registreren, ging van Texel naar de Orkney eilanden boven Schotland, toch ruim 900 kilometer ver.’ De zeehonden doen daar enkele dagen over – ze slapen onderweg in het water.

Waarom zien we dan dat zeehonden altijd liggen te zonnen op een zandbank? ‘Om uit te rusten en op te warmen, om de doorbloeding op gang te brengen. Maar ze kunnen drie of vier weken zonder zandbank, ze maken soms hele lange tochten.’

Bekijk ook

Leave a Reply


Je moet inloggen om een comment te plaatsen.