Imie Nieuwland heeft het naar haar zin in Melbourne
"In Melbourne doe ik onderzoek naar de parasieten die malaria veroorzaken. Ik kwam op dit project doordat mijn moeder me wees op een vriendin van haar in Melbourne, professor Leann Tilley. Haar onderzoek klonk heel interessant en uiteindelijk heb ik haar een mail gestuurd met de vraag of ik een onderzoeksproject zou mogen doen. Ze reageerde erg enthousiast. Een jaar later zit ik hier, in Melbourne.
In mijn project kweek ik malariaparasieten om gametocyten te krijgen. Dit is de seksuele levensfase van de parasiet. In deze fase kunnen ze door malariamuggen worden opgenomen, wat leidt tot verdere verspreiding. Om dit stadium te bereiken gaan ze een ontwikkeling door waarbij ze van een ronde en flexibele vorm naar langwerpig en rigide gaan. Ik kijk specifiek naar de vormverandering van de celkern. Aangezien gametocyten cruciaal zijn voor de overdracht van malaria, zou meer inzicht in de ontwikkeling kunnen helpen in het ontwikkelen van strategieën om de overdracht van malariaparasieten te stoppen.
Tissue culture
Werken met malariaparasieten kan best intensief zijn. De parasieten groeien in rode bloedcellen en krijgen groeimedium om ze van nutriënten te voorzien. Het in stand houden van de parasieten noemen we tissue culture. Die cultures moeten regelmatig gesplitst worden om te zorgen dat het aantal parasieten niet te hoog wordt. Het beste is om ze elke dag nieuw medium te geven, dus ook in het weekend kom ik minstens één dag langs. Meestal ben ik in de ochtend met tissue culture bezig en in de middag met experimenten zoals het maken van microscopiepreparaten. Ook is het werken met parasieten niet zonder gevaar. We werken in flow cabinets, dragen speciale labjassen en werken met veel ethanol en bleek. Werken met scherpe voorwerpen is uit den boze, zodat er in principe geen besmetting kan plaatsvinden.
Hier werken in het lab is redelijk vergelijkbaar met Nederland. Hoewel veel mensen hier ook in het weekend komen en tot laat doorwerken. Daar ben ik zelf niet zo van. Wat me vooral opvalt aan Australië is dat het een heel bureaucratisch land is. Alles moet volgens regels en formuliertjes. In mijn eerste week ben ik alleen maar bezig geweest met papierwerk, verplichte introducties en online trainingen. Tegelijkertijd lopen ze hier in sommige opzichten achter. Toen ik aankwam was er bijvoorbeeld een referendum gaande over het wel of niet legaliseren van het homohuwelijk. In Nederland voelt dat zo vanzelfsprekend. Het was voor mij best gek toen ik me realiseerde dat dat hier helemaal niet zo is. Veel mensen buiten de steden zijn zelfs nog steeds tegen het homohuwelijk.
Fietspolo
Melbourne is veel groter dan Wageningen; er is altijd wat te doen en voor iedereen is er wel een vereniging of clubje te vinden. Zelf ben ik begonnen met fietspolo, een soort hockey op de fiets. Drie collega’s van mij spelen het vaak en vroegen of ik meeging. Ondertussen train ik elke week en heb ik inmiddels meegedaan aan een toernooi. Daarnaast breng ik veel tijd door met wandklimmen. Tijdens de feestdagen bleef ik in Australië. Ik vierde kerst en nieuwjaar samen met andere internationale studenten. Voor mij geen dus geen Hollandse winter maar wel een paar surflessen!”