Philippe Puylaert,
Practicumcoördinator bij Microbiologie
‘In de zeven jaar dat ik hier werk, ben ik het nooit tegengekomen. Uiteraard wordt er weleens geplaagd, maar er is een duidelijk verschil met pesten. In het geval van plagen kan de persoon het incasseren én terugkaatsen. Ik denk dat mensen die te ver gaan, dat zelf ook wel doorhebben. Soms kan iets verkeerd vallen. Zo was er eens een collega die na een voetbalfinale een shirt van het winnende team had aangedaan om een andere collega, die fan was van het verliezende team, te plagen. Die laatste kon dat niet zo goed hebben. Maar de volgende dag was het weer oké. Ik denk dat pesten hier niet voorkomt, omdat we met een grote groep zijn: je kunt je makkelijk onttrekken aan mensen die je niet liggen. Bovendien is er veel doorstroom.’
Bob Mulder,
Docent Strategic communication
‘Ik denk dat je met zekerheid kunt zeggen dat pesten ook in Wageningen voorkomt, alleen al op basis van de grote aantallen mensen die hier werken.
Ik zie het zelf niet gebeuren. Dat is ook een van de problemen met pesten: het gebeurt vaak onzichtbaar, bijvoorbeeld door onderhuidse opmerkingen. Het verschil tussen pesten en plagen is contextafhankelijk, waardoor een opmerking heel verschillend kan worden opgepakt. Ik denk ook dat pesters het niet eens altijd door hebben. Soms weten mensen zich niet goed een houding te geven wanneer iemand niet binnen hun eigen groepje valt. Bijvoorbeeld een vrouw of homoseksueel in een mannenwereld. Dan wordt een grappige opmerking gemaakt in een poging de spanning te verlichten. Het zou goed zijn als de gepeste dat achteraf zou bespreken met degene die de opmerking maakte. Maar dat is niet makkelijk.’
Ingrid Lammerse,
Directeur Corporate HR
‘Op de campus wordt niet gepest. In het half jaar dat ik binnen Wageningen UR werk, heb ik nog geen indicatie van pestgedrag gekregen.
HR krijgt ermee te maken zodra er een klacht over pesten binnenkomt. Ook hoor ik niet zoveel over pesten, maar het is wel lastig te bepalen of iemand wel of niet gepest wordt. Iemand bepaalt zelf of die zich gekwetst of gepest voelt. Op het moment dat iemand pestgedrag ervaart, praat erover! Anders realiseren collega’s zich niet dat ze pesten.’
René Hoevenaren,
Bedrijfsmaatschappelijk werker
‘ Ik ben het oneens met de stelling. Ik weet dat het voorkomt, zeker als het gaat om subtiele vormen van buitensluiting. Wageningen UR heeft een duidelijk en zorgvuldig beleid op het gebeid van pesten, maar dat wil niet zeggen dat het niet gebeurt. Het verschil tussen pesten en plagen is klein. Humor gaat nooit ten koste van één persoon. Dus als je een ‘grapje’ maakt, kijk dan of de ander er ook echt om kan lachen. In een slechte sfeer slaat “humor” al snel om in cynisme, waardoor mensen zich onveilig voelen. De vertrouwenspersonen en bedrijfsmaatschappelijk werkers ondersteunen de medewerkers die zich buitengesloten of gepest voelen. De lastigste situaties zijn die waarin de leidinggevende zelf onveiligheid creëert en niet of weinig openstaat voor feedback. Het is heel belangrijk dat collega’s hun gevoelens kwijt kunnen bij hun leidinggevende.’
Ingrid van der Meer,
Business unit manager Bioscience en vertrouwenspersoon
‘Veel mensen denken dat pesten alleen iets is wat bij kinderen op school voorkomt, maar dat is zeker niet waar. Pesten kan bij elke leeftijdsgroep, in elke sociale klasse en in elke organisatie voorkomen. En het komt helaas, net zoals op elke andere werkplek, ook bij Wageningen UR voor. Het wordt echter niet getolereerd. Leidinggevenden, maar ook collega’s, hebben de plicht om er iets aan te doen als het geconstateerd wordt. Voor een vertrouwenspersoon is het trouwens altijd belangrijk hoe een melder van ongewenst gedrag zelf iets ervaart en dat er samen met de melder een oplossing gezocht wordt om het ongewenste gedrag aan te pakken. Het is niet altijd als pesten bedoeld, maar kan wel zo ervaren worden.’
Hanne van der Kooij,
Promovendus bij Physical chemistry and soft matter
‘Pesten is van alle bevolkingsgroepen en van alle tijden. Er wordt dus vast wel gepest binnen Wageningen Universiteit. Persoonlijk ben ik er nog nooit getuige van geweest in de acht jaar dat ik in Wageningen studeer en werk. Natuurlijk wordt er wel geplaagd, maar dat is in mijn optiek juist een teken dat je elkaar mag en daarom iets positiefs. Pesten doe je om een ander persoon naar beneden te halen. Ik denk dat in Wageningen pesten niet zoveel voorkomt als het landelijk genoemde getal van één op zes. Dit komt denk ik omdat pesten niet bij het Wageningse karakter past. Wageningen heeft een zacht imago en trekt daarom minder de harde, competitieve mensen aan. Deels ook vanwege de studies die hier gegeven worden. Dat zie je ook terug bij de PhD’ers en postdocs.’