‘Als onderwijsinstellingen streng zijn voor studenten, zouden ze misschien ook de hand in eigen boezem moeten steken’, aldus de organisaties. ‘Lang niet alle docenten hebben een didactische cursus gevolgd.’ Deze laatste passage spreekt me nogal aan, want ik herken dat direct in mijn omgeving.
Ik denk dat het studierendement vooral verhoogd kan worden als die didactische cursussen eens wat vaker gegeven worden. Als ik zo mijn vakken eens langsloop snijdt het mes vaak aan twee kanten. Vakken die enthousiast gegeven worden door een docent die de stof helder en duidelijk uitlegt, met het juiste gebruik van literatuur en multimedia, hebben een beduidend hoger slagingspercentage. Mijn motivatie, en die van mijn medestudenten, bleef tijdens deze vakken hoog, waardoor het gros actief studeerde en meedeed in de les. Als een docent geen les kon geven, en dat gebeurt helaas in Wageningen ook, had dat gelijk z’n weerslag op de groep en werkte men minder. Als je na jaren een vak te hebben gegeven nog steeds geen fatsoenlijke PowerPoints kunt maken, geen geordende readers in elkaar kunt zetten en geen duidelijke uitleg geeft, moet je niet verwachten dat je studenten even door de stof heen fietsen.
Nu hebben studenten zeker een grote eigen verantwoordelijkheid, en daar mag zeker op gewezen worden. Een professionele houding is, ook bij minder goed gegeven vakken, een belangrijke eigenschap die de universiteit van ons mag verwachten, maar ik ben er van overtuigd dat al die nu ingevoerde maatregelen (BSA, harde knip e.d.) niet nodig zijn als het onderwijs nog aantrekkelijker wordt gemaakt en verder verbeterd wordt.
Ik stel voor dat als een vak slecht gemaakt wordt, de verantwoordelijke docent de hand in eigen boezem steekt en z’n onderwijs verbetert. Je kunt er als docent namelijk niet vanuit gaan dat je vak volgend jaar ‘wel beter zal gaan’ als van hogerhand de teugels voor studenten worden aangetrokken.
Twitter: @JanWillemK