In het klein proberen mijn huisgenoten en ik ons steentje bij te dragen aan de lokale aanpak. Aangemoedigd door de sustainability course van mijn huisgenoot. Al een paar maanden worden wij elke donderdag verrast door de groen, wit en altijd vrolijk gekleurde inhoud van ons houten kistje. Dit kistje bevat een lokaal geteeld pakket van seizoensgroentes dat wij ophalen bij Droevendaal. Denk aan raapsteeltjes, schorseneer en koolraap, geen items die de gemiddelde student in zijn winkelmandje legt. Daarom vind ik het elke keer een uitdaging er met mijn huisgenoten iets lekkers van te maken. Dat lukte eerder al met de raapsteeltjesstamppot, en de kool-schorseneer ovenschotel a la kaas crèmesaus. Zulke lokale initiatieven ontstaan de laatste tijd volgens mij vaker. Deze hebben niet zozeer te maken met het wereldvoedselprobleem of andere grote thema’s, maar meer met het delen van dingen. Kijk bijvoorbeeld naar Snappcar, het beschikbaar stellen van je auto aan plaats- of buurtgenoten, en Thuisafgehaald, het delen van je kookkunsten met anderen. Je kunt zelfs een stuk taart of simpele macaroni op de site zetten. Dat soort initiatieven spreken me aan. Hoe leuk is het als je net een gigantische hoeveelheid van een kool-schorseneer ovenschotel a la kaas crèmesaus hebt gemaakt en met de overgebleven helft je overburen blij maakt, in plaats van de prullenbak? Dat is toch super? Ik vind dat een beetje duurzaamheid op kleine schaal.
Groentepakket
Er zijn van die onderwerpen die in Wageningen altijd leiden tot stevige of verhitte discussies. Neem bijvoorbeeld de achteruitgang van de bijen, of het wereldvoedselprobleem. Voor dat laatste thema komen mensen - simplistisch gezegd - vaak met twee tegengestelde oplossingen. De grootschalige aanpak: intensivering van de landbouw. Of de lokale: voedsel daar produceren waar het…
