Wetenschap - 19 december 2012

Gifstoffen in eetbare klei

'Eetklei' door immigranten in Nederland geïntroduceerd.
Producten blijken veel dioxines te bevatten.

 Het eten van grond, oftewel geo­fagie, vindt wereldwijd plaats. ­Porties klei en kalksteen zouden onder andere helpen tegen darmklachten en zwangerschapsmisselijkheid. In het Westen valt die gewoonte traditioneel niet in goede aarde. Toch is eetklei anno 2012 ook in Nederland verkrijgbaar, meegekomen in het kielzog van Afrikaanse en Surinaamse immigranten. Die moeten daar echter mee oppassen. Eetklei kan namelijk hoge doses dioxines bevatten, zo blijkt uit een onderzoek van Rikilt en de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit.
De studie richtte zich op dertien producten die je in Nederland kunt kopen als Pimba en Mabele. Masterstudente Antonia Talidda analyseerde verder twintig klei­stenen die Afrikaanse WUR-studenten opstuurden uit onder  meer Zimbabwe, Nigeria en Ivoorkust. In beide categorieën werden hoge dioxinegehaltes aangetroffen.
Een zorgelijk resultaat, gezien de schade die dioxines aanrichten. Ze stapelen zich op in ons vetweefsel en circuleren vervolgens in het lichaam. Resultaten uit dierproeven laten zien dat ze de ontwikkeling van ongeboren leven schaden. En ook na de geboorte treffen dioxines kinderen, omdat ze in de moedermelk terechtkomen. Het is daarom wrang dat vrouwen de klei vooral eten tijdens de zwangerschap.
Zuigelingen
Hoe gevaarlijk de eetklei is voor zuigelingen blijft echter een vraagteken, vertelt Rikilt-onderzoeker Ron Hoogenboom. Dat komt omdat  we niet precies weten wat de inname van een hoge concentratie dioxines met ons doet. 'Onderzoekers bekijken vooral hoeveel je elke dag binnen mag krijgen om toch niet aan een risicovolle body burden te komen.' Toch raadt het voedingscentrum vrouwen in Nederland af om klei te eten. Hoogenboom: 'In Nederland zijn voor problemen als mineraalgebrek en misselijkheid genoeg andere middelen beschikbaar.' 

De onderzoekers publiceren hun resultaten binnenkort in Chemosphere