Student - 25 september 2008

Gehaktballetjes van Schotse hooglanders

Het echte werk

Vlak voordat Marijke Hesseling naar Zuid-Afrika zou afreizen, ontstond er gedoe rond haar komst op de universiteit bij George. De studente Wild Life Management uit Leeuwarden had niet de juiste procedure gevolgd. Halsoverkop moest Marijke een nieuwe stageplaats regelen. Die vond ze op Vlieland, met dank aan vriendin Anne die bij Staatsbosbeheer vrijwilligerswerk had gedaan.

‘Staatsbosbeheer heeft een klein onderzoeksstationnetje helemaal aan de westkant van het eiland, De Zwaluw. Daar sliep ik, door god en iedereen verlaten. Prachtig. Af en toe kwam voor een dag of twee een vogelaar of een onderzoeker langs, maar daar bleef het bij. Omdat ik elke dag ruim acht kilometer naar het dorp moest fietsen mocht ik een halfuurtje later beginnen. Een adembenemend tochtje. Vooral in februari als de dauw nog bevroren op de takken van het Bomenland lag en ik vanuit het bos op de duintoppen de zon boven de Waddenzee zag opkomen. Dat vergeet ik nooit meer.
Hoewel ik ook onderzoek heb gedaan naar de effecten van begrazing op de eilandvegetatie, ligt mijn interesse meer bij voorlichting. Mensen en natuur bij elkaar brengen, dat vind ik leuk. Dit jaar bestond Staatsbosbeheer honderd jaar op Vlieland en om dat te vieren hebben we een groot feest georganiseerd voor de eilandbewoners. Staatsbosbeheer is de grootgrondbezitter van het eiland en de verhouding met de eilanders en de recreanten verloopt niet altijd even soepeltjes, om het eufemistisch uit te drukken. De eilanders voelen zich beknot in hun doen en laten en bij de vakantiehuisjesbezitters speelde net toen ik er zat de erfpachtkwestie, waarbij Staatsbos de pachtgelden flink had opgeschroefd. Alle reden voor een pr-feest, maar het was de vraag hoeveel mensen op de uitnodiging in zouden gaan.
Uiteindelijk kwamen op 2 april toch dik vierhonderd van 1200 eilandbewoners opdagen, een geweldig succes. Hoogtepunt was de gezamenlijke maaltijd met gehaktballetjes van Schotse Hooglanders en soep van Staatbos-ossen. Op Vlie wordt niet gefokt met Hooglanders, dus het vlees hebben we geïmporteerd uit het Lauwersmeergebied. Hoe het smaakte kan ik je niet vertellen, ik ben vegetariër.
Tijdens het feest fungeerde ik als ceremoniemeester. Zo moest ik Robert ten Brink, die de liefdadigheidsverloting presenteerde, vertellen waar hij moest gaan en staan. Bij de borrel vooraf is mijn fietsroute gepresenteerd, die is nu bij het VVV te krijgen. Ik schrijf graag en al fietsend en puzzelend heb ik zo in korte tijd het eiland leren kennen.
Ik woon nu nog steeds op het eiland. De liefde houdt me hier. Op het feest heb ik Wouter leren kennen, hij beheert de camping op Stortemelk. Boven de nieuwe ijssalon bouwen ze appartementjes en daar trek ik straks in. Maar eerst nog naar de wilde honden in het Gaia Park in Limburg om af te studeren.’