Huijbers ging bij 1025 bewoners van verschillende gemeenten na of ze de ESBL-bacterie bij zich droegen. Een deel van de bewoners woonde in een gebied met veel pluimveehouders, een ander deel in gebieden met weinig vleeskippen. Gemiddeld was 5,1 procent van de bewoners drager van de ESBL-bacterie. Mensen in gemeenten met hoge kippenconcentraties waren niet vaker drager dan bewoners in gebieden met weinig kippen. Daarmee blijft de rol van productiedieren in de verspreiding van de resistente ESBL-bacterie een raadsel. De ESBL-bacteriën komen voor op 100 procent van de kippenbedrijven, 40 procent van de varkensbedrijven en de helft van de kalverbedrijven, stelden het CVI en de Utrechtse faculteit Diergeneeskunde vorig jaar. Maar er is geen direct verband tussen de resistente bacteriën bij mensen en dieren. Wel draagt een derde deel van de pluimveehouders ESBL’s bij zich, en zijn bij deze veehouders dezelfde ESBL-genen gevonden als bij de kippen op hun bedrijf. Ook zijn de ESBL-genen in kippen bij patiënten in het ziekenhuis gevonden, maar het is onduidelijk hoe de overdracht tussen dieren en mensen verloopt en in welke mate dit voorkomt, zegt Huijbers. Mogelijk speelt contact met huisdieren een rol bij de verspreidingsroutes van ESBL’s, concludeert ze in haar artikel in Clinical Microbiology and Infection. Ze doet promotieonderzoek bij de leerstoelgroep Kwantitatieve Veterinaire Epidemiologie en het RIVM.
Geen extra ESBL bij omwonenden intensieve veehouderij
Bewoners in gebieden met veel kippenbedrijven lopen geen groter risico om de voor antibiotica resistente ESBL-bacteriën onder de leden te krijgen. Dat valt op te maken uit onderzoek van promovendus Patricia Huijbers.
