Organisatie - 8 januari 2009
‘GEDICHTEN GROEIEN IN VERLOREN KWARTIERTJES’
Hij heeft het aan zijn moeder te danken dat hij de Fedde Schurer Publiekprijs heeft gewonnen met zijn dichtbundel, meent Simon Oosting. ‘Ze had alle familie en de bewoners van haar flat gemobiliseerd om op mij te stemmen.’
Friese poëzie verkoopt volgens Oosting ongeveer net zo goed als Nederlandstalige. ‘Dat komt doordat Friezen iets meer met hun taal bezig zijn. Voor mij is het de taal waar ik het liefst in schrijf. Fries zingt meer omdat het veel dubbelklanken heeft. Nederlands klinkt in vergelijking kortaf.’
In het dagelijks leven is Oosting onderzoeker en universitair docent bij de leerstoelgroep Dierlijke productiesystemen. De combinatie van zijn werk aan de universiteit en het dichten bevalt hem goed. ‘Gedichten groeien in de verloren kwartiertjes.’ / Alexandra Branderhorst
VOOR HET VEE
aan het water stonden de gebogen wilgen/ en de trage koeien in het land/ ik zweeg alleen/ en vanuit het gras kwamen/ nieuwe koeien en mijn vader keek mee/ naar onze grootvaders die de dieren leidden
mijn vader en ik/ reeds vreemd voor het vee
FOAR IT FEE
oan it wetter stienen de bûgde wylgen/ en de stadige kij yn it lân/ ik swijde allinne/ en út it gers wei kamen/ nije kij en ús heit seach mei/ nei ús pakes dy’t de dieren laten
ús heit en ik/ al frjemd foar it fee