Eerbetoon

Martin Bril schreef regelmatig stukjes over natuur en landschap, en omdat hij een relatieve buitenstaander was, waren die beschouwingen vaak prikkelend en origineel. Ik heb altijd een zwak gehad voor Martin Bril, zoals ik ook een zwak heb voor Kees Fens, Jan Blokker, Remco Campert en Bert Wagendorp. Waarnemen, verbinden en verwoorden, daar draait het bij hen om, taalvirtuozen. Twee jaar geleden heb ik Martin Bril aangehaald tijdens de introductie op de Victor Westhoff-lezing door ANWB voorman Guido van Woerkom. Bril trok fel van leer en stelde dat Van Woerkom niet moest denken een visie op het landschap te kunnen hebben. ‘De ANWB is er om de Kampioen uit te geven, het steunpunt Lyon te bemannen en auto’s die niet willen starten weer aan de praat te krijgen. Verder moet de hoofddirecteur zijn mond houden.’ Ik was het deze keer niet met Bril eens en Van Woerkoms lezing onderstreepte mijn mening. Ook voor Guido van Woerkom heb ik een zwak. Inmiddels zijn we bijna twee jaar verder en haalde dezelfde hoofddirecteur onlangs de voorpagina’s van de kranten door te beweren dat de natuurbeschermingsorganisaties in ons land het best allemaal samengevoegd kunnen worden, dat scheelt zo’n 1500 overtollige banen en dus een heleboel geld. Op de radio hoorde ik hem zeggen dat de enige goede oplossing voor het fileprobleem meer asfalt is. Hoe zou Martin Bril hebben gereageerd? Zelf veeg ik deze voorstellen het liefst onder het asfalt.