Organisatie
Achtergrond

Een vriendelijk gezicht brengt overal licht

Iedereen kent er wel eentje in zijn eigen omgeving. De onverwoestbare vriendelijkheid. Het lachende gezicht. Het zonnetje in huis. Resource portretteert er drie. Om het humeur wat op te krikken. Als voorbeeld van hoe het ook kan.
Roelof Kleis

vrouw.jpg

Tineke Venema – ‘Dat sociale, dat is aangeboren’

Verrast is ze. Ze bloost er zelfs van, dat mensen haar het zonnetje in huis noemen. Maar het klopt wel. Secretaresse Tineke Venema is het vriendelijke gezicht van de afdeling Maritiem van Imares in Den Helder. ‘Ik wil heel graag dat mensen zich op hun gemak voelen. Dat ze zich welkom voelen als ze hier binnenkomen.’ Dat doet ze met een warme glimlach en een open houding naar iedereen die binnen stapt. Drie jaar werkt ze nu voor Imares. Naast secretaresse is ze ook vertrouwenspersoon. De ‘kers op de taart’ noemt ze dat. Hiervoor was ze vijftien jaar assistente van een bedrijfsarts. Ze kent de heilzame werking van een goed gesprek.

‘Dat sociale, dat is aangeboren. Ik heb twee hele lieve ouders. Daar krijg je de genen van mee. Ik kom uit het Friese Workum, uit een echt rood gezin. Ik ben opgevoed met het idee dat je moet op komen voor de zwakkeren. Dat zit heel erg in me.’ En natuurlijk is ze ook wel eens gestrest. ‘En dan kan ik best wel foeteren hoor. Maar nooit voor lang. En ik waterpolo, daar kan ik heel veel in kwijt.’ En nog even dit. Tineke Venema heeft een hekel aan arrogantie. ‘Daar ben ik allergisch voor. Ik snap ook wel dat je in een bepaalde positie gezag en zelfvertrouwen moet uitstralen. Maar dat kan ook samengaan met sociaal zijn.’

man.jpg

Chris van de Weerd – Een lichtpuntje in ieders dag‘Chagrijnig? Nee, ik weet niet wat dat is. Ik ben in die kleine vijf jaar hier nog geen twee dagen chagrijnig naar mijn werk gegaan.’ Wie Chris van de Weerd ook maar even meemaakt, gelooft dat meteen. Van de Weerd geniet van zijn werk en zijn omgeving. ‘Het ene moment praat je met een hoogleraar en vijf minuten later sta je met een student te kletsen. Dat vind ik mooi. Hoog of laag, iedereen is bij mij gelijk. Je moet altijd respectvol, vriendelijk en eerlijk zijn. Dat betekent ook dat je elkaar best de waarheid kunt zeggen. Recht voor zijn raap. Maar wel vriendelijk.’

Die vriendelijkheid is ingebakken. Van zijn 15de tot zijn 46ste was Chris van de Weerd winkelier. Wageningers kennen hem als de eigenaar van de gelijknamige sportwinkel aan het Salverdaplein. Na een baan als vertegenwoordiger bij Akzo Nobel ging hij op zijn 58ste met vervroegd pensioen. Te vroeg, zo bleek. ‘Ik miste de regelmaat van het werk. En ik miste heel erg de sociale contacten.’ En zo kwam hij bij Zodiac terecht, waar hij als een vis in het water is. Een lichtpuntje in ieders dag. Ook al is het van binnen donker. In augustus overleed zijn vrouw Marjan, receptioniste op het Bestuurscentrum. Dat heeft er hard ingehakt. ‘Toen ik 23 was zei iemand tegen me: er is niet een nacht zo donker of het wordt weer licht. Dat vind ik een mooie.’

vrouw2.jpg

Marietta Hof – ‘Wie goed doet, goed ontmoet’Het begint met een groet en een glimlach. Een glimlach met pretoogjes. Alsof zij iets weet dat jij nog niet weet. Misschien hoe lekker het eten vandaag weer is in het Restaurant van de Toekomst. En je moet niet raar opkijken als er even later, terwijl je weer eens worstelt met de zelf-doe-kassa, ineens bestek op het dienblad ligt en een servetje. Marietta Hof kan er niks aan doen. Zo is ze nou eenmaal. ‘Dat doe ik uit mezelf. Ik vind het fi jn om voor mensen te zorgen. Om ervoor te zorgen dat ze hier weer blij weggaan. De service moet altijd goed zijn.’

En dus is ze vriendelijk. Beter gezegd: hoffelijk. Amicaal, maar met distantie, geen voornaam. Vriendelijk zijn is voor haar natuurlijk. ‘Het zijn ook allemaal vriendelijke mensen die hier komen lunchen’, vindt ze. ‘Maar dat ligt ook aan mezelf’, erkent ze. ‘Aan hoe ik me opstel.’ Wie goed doet, goed ontmoet. En natuurlijk is ze wel eens chagrijnig. ‘Maar dat zullen mijn gasten niet merken.’ O ja, één ding waar ze een hekel aan heeft: mensen die niet terug groeten. ‘Dat vind ik jammer.’

Foto’s: Edo Kooiman en Bart de Gouw

Leave a Reply


Je moet inloggen om een comment te plaatsen.