Marten Scheffer luistert naar het net in gang gezette geluid bij de kever. © Roelof Kleis
Precies zoals de bedenker van het project, hoogleraar Marten Scheffer, het zich had voorgesteld. Hij componeerde het palet aan klanken dat schijnbaar uit de kever opstijgt. Het weer en de omgeving bepalen de uiteindelijke compositie, daarbij aangestuurd door weersvariabelen (temperatuur, windsnelheid, zonnestraling, luchtvochtigheid) en het geluid op de brug.
Enkele tientallen mensen staan rond twaalf uur ingespannen te luisteren op de brug over de vijver. Niet iedereen is precies op de hoogte van wat er gaat gebeuren. ‘Sommigen denken dat de kever gaat opstijgen’, zegt Scheffer. Die mensen kan hij uit de droom helpen: dat gaat niet gebeuren. Ook al brengt de tamelijk harde wind enige beweging in de vleugels.
Onstuimig
Het weer is onstuimig. De hoge ijle klanken die over het water rollen komen van klankstaven. ‘Het lijkt wel de Efteling’, grapt iemand. Dan, even later, klinkt een diep grommend geluid. ‘Het werkt’, reageert Scheffer tevreden. … Her computerprogramma dat de boel aanstuurt reageert kennelijk op een veranderende weervariabele. Misschien gleed er een wolk voor de zon, of wakkerde de wind aan.
Het klankpalet is blijvend. De brug tussen Forum en Orion kun je niet meer in stilte passeren. En dat is precies wat Scheffer beoogt. De brug moet in zijn visie een droombrug worden. De passant moet even worden meegevoerd in een klankbeeld. Dag en nacht gaat het steeds veranderende geluidenspel door. En wat niet iedereen weet: de kever licht ’s nachts op. Dus toch een beetje Efteling.
Luister hier naar de kever:
Kever krijgt er een klankbad bij