Student - 1 september 2011

Dobberen en prutsen in de Biesbosch

Het echte werk

Wie? Stijn van Gils, master Forest and Nature Conservation en oud-columnist van Resource. Wat? Onderzoek naar watervegetatie In de Biesbosch. Waarom? 'Om het beste beheer voor waterplanten te bepalen'

'Iedere dag ging ik met de boot de rivieren op en de kreken in. Op 350 locaties gooide ik twee aan elkaar gebonden harken het water in. Daarmee haalde ik planten en wieren naar boven, rivierkreeftjes en af en toe een vis of een lege wijnfles. Ik verbleef met twee studenten uit Utrecht op het poldertje De Dood, van Staatbosbeheer. 's Avonds voerde ik resultaten in, ging een stukje kanoën of kijken wanneer de kerkuil in het schuurtje vlakbij wegvloog. In onze keet was er geen televisie of internet.
Het laatste onderzoek naar waterplanten in de Biesbosch uit 1986 leverde niks significants op. Hopelijk ontdek ik wel een relatie tussen vegetatie en de groeiplaats. Bij stages en afstudeeronderzoek op Van Hall Larenstein was ik concreter met het beheer bezig, nu meer met getalletjes. Je hoeft minder concrete beslissingen te nemen. Onderzoek is vaak een beetje prutsen en proberen. Ik denk weleens: is dit alles?
Drie weken lang was ik alleen op De Dood. Wanneer er dan iets verkeerd gaat, voel je je eenzaam. Zoals toen de peilstok uit mijn handen het water in glipte. Zo'n aluminium stokje kost 250 euro. Ik ben vanaf de boot het water ingesprongen, tevergeefs.
Maar er waren veel mooie momenten. 's Avonds zag ik een keer een bever onder mijn kano door zwemmen. Ik heb een zwarte ooievaar gespot en een visarend een zeearend zien aanvallen. En vier meter vanaf mijn boot dreef een reebok een rivaal het water in. Heel indrukwekkend, zo dichtbij.
Tegelijkertijd varen er grote rondvaartboten met luidsprekers en frietgeur. Als je zwaait, zwaait de hele boot terug. De Biesbosch heeft veel functies. Het voorziet Rotterdam van drinkwater en trekt een half miljoen bezoekers per jaar. Precies dat spanningsveld in het natuurbeheer in Nederland vind ik interessant.
Voor bijzondere soorten hoef je niet naar Afrika. Nederlandse natuur is prima. Toch zou ik geen columns over mooie natuur willen schrijven. Dat grote en lyrische is prachtig om te zien, maar ik heb meer met het onbenullige. Ik hou ervan als iets het juist net niet is.'