Het is volgens mij niet overdreven om de almaar voortgaande achteruitgang van natuur en landschap in ons land eveneens als een ramp te betitelen. Blader maar een keer door de Verkade-albums van Jac.P. Thijsse of kijk nog eens goed naar de oude schoolplaten van Koekkoek, en niet uit nostalgie. Veel, ja heel veel moois is verloren gegaan. Waarom nu zijn we wél in staat om krachtig en effectief te reageren in onze strijd tegen het water en lukt dat niet in de strijd voor het behoud van onze leefomgeving? Twee weken geleden stelde de natuurjurist Kees Bastmeijer tijdens de Victor Westhoff-lezing in Nijmegen dat het tijd wordt om afstand te nemen van allerlei detaildiscussies over het integreren van wetten, het aanpassen van soortenlijstjes en het schuiven met bevoegdheden. Ik ben het in deze hartgrondig met Bastmeijer eens: we zijn hard toe aan een Deltaplan Natuur. Het advies van de Raad voor de Leefomgeving en infrastructuur, waaraan ik eerder refereerde, is goed doordacht en geeft de juiste richting aan. Ook straalt het rapport ambitie uit, maar er moet wel nog flink wat olie op het vuur.
Deltaplan Natuur
In januari 1916 trof een zware stormvloed de kust van de Zuiderzee, waarop het besluit werd genomen de Zuiderzee af te sluiten door de aanleg van de Afsluitdijk. De Watersnoodramp in 1953 leidde tot de uitvoering van de Deltawerken, en het hoge water in de winters van 1993 en 1995 vormde de aanleiding voor het…
