Nieuws - 10 april 2013

'De wind huilde als een beest'

Wie? Tim van der Stap
Wat? Populatiestudie van Risso's dolfijnen
Waar? Pico-eiland, onderdeel van de Azoren

28-Tim-van-der-Stap-Scannen.jpg
Bij de Azoren denk je meteen aan palmbomen, strand, en kokosnoten met een rietje. En dat klopt ook wel. Het was er eigenlijk altijd 24 tot 28 graden.Vanaf het balkon van ons appartement keken we uit op de oceaan, echt fantastisch. Alleen tijdens het orkaanseizoen, aan het eind van mijn stage, was dat anders. Toen kwam de orkaan Nadine vlak langs ons eiland en dwong ons anderhalve week binnen te blijven. Op een ochtend werden we wakker en stond de hele woonkamer blank. Met een stuk of dertig handdoeken op de vloer probeerden we het water kwijt te raken. Het was echt chaos. Eén keer was ik nieuwsgierig en ben even buiten gaan kijken. De wind huilde als een beest, en de golven spatten tegen de rotsen. Erg indrukwekkend.
De begeleidster van mijn stage werkt vanuit Nova Atlantis, een Nederlandse organisatie die dolfijnenpopulaties bestudeert met het doel om ze te beschermen. Op de Azoren worden die populaties verstoord door whale watchers - dat zijn bedrijven die toeristen per boot bij dolfijnen brengen, om ze te laten zwemmen tussen de dieren. In tegenstelling tot bijvoorbeeld tuimelaars, vinden de meer schuchtere Risso's dolfijnen dit niks - ze raken helemaal gestresst. Zij wil ervoor zorgen dat die beesten wat meer met rust gelaten worden. Dat is natuurlijk niet in het belang van de whale watchers en dat merk je. Soms sneden ze ons af met hun boot. Als wij foto's namen omdat ze te dicht bij de dolfijnen kwamen, maakten zij op hun beurt foto's van ons: omdat we met te veel personen op een boot zaten. Dat leidde dan weer tot allerlei aanklachten. Er komt dus veel meer bij het onderzoek kijken dan een beetje data verzamelen.
Mijn taak was te bepalen welke theoretische modellen het beste een voorspelling geven van de daadwerkelijke populatie dolfijnen. Een andere student keek naar sociale contacten binnen groepen, bijvoorbeeld welk bulletje (een mannetjesdolfijn) er het vaakst met een vrouwtje vandoor ging. Zo'n bulletjesjacht is wel gaaf. Dan schieten die beesten supersnel door het water, achter een vrouwtje aan. Dat vrouwtje probeert ze dan zogenaamd af te schudden, onder het mom van: wie haar het langst bijhoudt, is het fitste mannetje. Dat bleek Chico te zijn, die regelde de meeste dames.