Student - 14 juni 2010

De wereld in beeld

Probeer ik niets over voetbal te schrijven, zie ik de Resourcesite in oranje thema. Even snel dan, ik zit Nederland – Denemarken te kijken.

Ik ben een leek en ken al die spelers niet die als helden worden behandeld. Kim! Kim! Kim komt vrij! Kim is een uitstekende Zuid-Koreaanse spits die schijnbaar linksbenig is, in de clinch ligt met zijn vrouw en nog geen WK-doelpunten heeft gemaakt. Dat wordt ineens heel belangrijk op het moment dat Kim vrij komt. Ik zie miljoenen Zuid-Koreanen (hoeveel mensen wonen daar eigenlijk?) op het puntje van hun stoel (waarop zitten die mensen?) massaal hun nagels afkluiven en stilletjes naar hun God bidden (wat geloven die mensen dan?) dat Kim de bal erin prikt. Dat vind ik een mooie voorstelling. Het maakt de wereld heel erg klein. Ook al wonen hier 1000verschillende nationaliteiten - of hoeveel waren het er ook alweer meneer Kropff - nog nooit zag ik ze als mensen die toevallig ergens wonen en niet als bewoners van een land. Het is een subtiel verschil, ik weet, maar het is er wel.
Voetbal verenigt. Een land, maar ook de wereld. Laatst speelde het Zuid-Amerikaanse Uruguay tegen Frankrijk in Kaapstad met een Aziatische scheids. Normaal kost het heel wat kruim om die mensen bij elkaar in de buurt te krijgen, laat staan sportief met elkaar om te laten gaan.
Het geeft de landen een gezicht. Maradona is voor mij nu de Argentijn: theatraal en onrustig. Zuid-Koreanen zien er blijkbaar significant anders uit dan Chinezen. Zuid-Afrikanen vinden het mooi om iedereen gek te maken met een toeter. Al die andere landen die nog aan bod moeten komen krijgen zo hopelijk ook een kans om hun identiteit te laten zien. Dat gaat zo veel beter dan in gebrekkig Engels aan sceptische Wageningse studenten over je thuisland vertellen.