Wetenschap - 5 juli 2001

Column: Mooie meiden, knappe kerels

Met een variant op een uitspraak van Jean-Paul Belmondo, de foeilelijke Franse filmster over wie in de jaren zestig vrijwel alle studentes en jonge vrouwen droomden, kan worden gezegd dat niet in Wageningen noch in Groningen, Stockholm of Parijs de mooiste meiden en de knapste kerels studeren, maar in Lausanne en in Gen?ve. Het zijn de kinderen van rijke families die de tijdgeest en de markt meer dan door hebben. Hun ouders weten geen raad met hun riante optie-regelingen of met het zwarte geld uit het clickfonds. Hun kroost is mooi, maar het is wel tuig van de richel dat op kosten van pa op de Franstalige kostschool en de Amerikaanse MBA-cursus voor beginners in Zwitserland verblijft en geen tijd heeft om 36 uur per week aan een studie te besteden. Het is de verwende jongen met zwarte krulhaartjes, die op zijn achttiende een Porsche of Ferrari van ma cadeau krijgt. Het zijn de verveelde meiden, die net als hun moeders en stiefmoeders, de modehuizen in Parijs en Milaan op hun duimpje kennen en hun hand niet omdraaien voor een tas van Cucci voor zevenduizend gulden. Het zijn de meiden waarvoor de plastische chirurgie geen geheimen meer kent en een leven leiden waar Xaviera Hollander in haar jonge jaren zich niet voor zou schamen. Het is de ledigheid van de PC Hooftstraat die hoogtij viert bij deze mooiste meiden en knapste kerels ter wereld.

Daarom moeten we ons gelukkig prijzen dat onze studentes hun haren, zoals tegenwoordig in de hoogste kringen gebruikelijk is, niet verven en blonderen. Dat doe je niet als je twintig bent. Dat doe je pas als je boven de veertig bent en net weer een echtscheiding achter de rug hebt. Daarom is het ook goed dat onze studenten nog een beetje naar de stal ruiken. Want onze jongens hebben hun eigen lokgeur. Daarvoor zijn het biologen. Daar hebben ze voor geleerd. Het is raar dat onze studentes dat niet ruiken en hun heil zoeken bij de uit de klei getrokken Groningers met hun goedkope aftershave en derderangs eau de toilette. Dat wijst op degeneratie, dat wijst op een slechte smaak. Dat gaat de kant van de PC Hooftstraat op. Daar moeten wij ons zorgen over maken. Maar ook onze studenten zijn nog niet helemaal tot de jaren des onderscheids gekomen. Want onze jongemannen hebben het niet door dat onze jonge dames tijdens hun studie vrijwel allemaal in camouflage-pak gehuld zijn. Zij tonen hun zegeningen niet, want studeren in Wageningen is een serieuze zaak. Voor de naaldhak en korte rok is in Wageningen geen plaats. Dat komt pas als zij in de aula hun diploma in ontvangst komen nemen. Dan worden alle registers open getrokken. Dan kunnen onze studenten eindelijk zien wat zij jarenlang hebben gemist. Want dan blijkt dat de Wageningse studentes niet alleen kunnen wedijveren met de meiden van Belmondo in Lausanne en Gen?ve, maar ook nog veel verstandiger zijn dan hun rijke soortgenoten in Zwitserland.

Kees de Hoog