Nieuws - 21 maart 2002

Column: Denken, voelen, kracht

Eindelijk is aan ons, de mannen en vrouwen van het tweede Wageningse echelon, het geheim van de smid geopenbaard. Jarenlang hebben we lopen tobben met de gedachte waarom zij wel boven ons worden gesteld en wij de kans niet krijgen onze talenten te ontplooien. Maar nu weten de gewone hoogleraren en universitaire hoofddocenten het eindelijk. Het komt omdat we geen visie hebben, omdat we boeken en artikelen schrijven, congressen toespreken en studenten lesgeven en dat nog leuk vinden ook. Maar daarmee neem je natuurlijk geen afstand van de dagelijkse praktijk. Je zet er geen hoofdlijnen mee uit en je ontwikkelt er al helemaal geen langeretermijnbeleid mee. Je probeert slechts de wetenschap te dienen en daar gaat het dus in Wageningen helemaal niet meer om.

Het gaat erom dat je kennis van Darwin, Machiavelli en Fortuyn effectief benut voor je eigen functie en vooral voor de organisatie. Daar heb je kruiwagens, ellebogen en een leercoach voor nodig. Dat heet in Wageningen tegenwoordig strategisch handelen. Daarom moeten wij ongure types en andere gespuis 's avonds voor een etentje en een goed glas bij ons thuis uitnodigen, want een echte manager in spe onderhoudt alleen relaties die zinvol en instrumenteel zijn voor de organisatie. In 'food valley' gaat niet het werk, maar de organisatie voor de liefde. Jij bent niks, de organisatie is alles. Dat hebben we in duistere en donkere tijden eerder gehoord.

Ook mogen onze managers ons ronduit beledigen en zeggen dat we omgevingsbewust moeten worden. Dat heeft niets met de vertrouwde duurzaamheid of met de bescherming van ons milieu te maken, maar alles met het benepen bestaan van zogenaamde managers die naast de Financi?le Telegraaf en de Panorama ook weleens in Quote bladeren en voor wie makelaar Mens op zondagochtend de belangrijkste informant des levens is geworden. Daarom nemen zij het woord cultuur in de mond, waarmee zij natuurlijk de eetcultuur bedoelen van de hansworst die voor Harry en Pim en zijn vrienden de heerlijkste hapjes maakt. Dat blijkt ook uit hun brabbeltaaltje dat aan de drie aapjes uit mijn jeugd doet denken. De wijsheid van de aapjes 'horen, zien en zwijgen' is vervangen door de holle kreten 'denken, voelen, kracht'.

Genoeg ironie. Wie haalt het in zijn hoofd om op kosten van de belastingbetaler en met overheidsgeld dat bestemd is voor onderwijs en onderzoek zo veel kosten te maken en zo veel onzin te produceren? Het wordt tijd dat er door de heren en de enkele dame van het eerste echelon krachtig wordt ingegrepen. Laat de bedenkers van deze ongein maar een schriftelijke cursus personeelsmanagement voor beginners bij het LOI gaan volgen. Misschien is er dan, nadat zij voor de cursus zijn geslaagd, voor hen nog plaats als logistiek manager in de opslaghal van de Konmar of in de linnenkamer van een streekziekenhuis. Op een universiteit dient voor deze managers van het nulde echelon in ieder geval geen plaats meer te zijn.

Kees de Hoog