Wetenschap - 31 mei 2001

Column: De verleuking van de universiteit

De pastoors en de dominees zijn in de jaren zestig met de verleuking van Nederland begonnen. De ontkerkelijking werd zichtbaar. De kerkgangers vergrijsden. De jeugd bleef weg. Daarom ging het roer radicaal om en speelde op zaterdagavond een bandje de gezangen en zweeg het orgel. Veel heeft het niet geholpen, maar een daad was gesteld. Daarna volgde de Christelijk Historische Unie. Fractievoorzitter Udink, met pruik en in gezelschap van de freule, bezorgde de damslapers een onrustige nacht. De CHU bestaat allang niet meer, maar de verleuking was definitief begonnen. We noemden het toen nog ludiek. Daarom deelden de provo's op het Spui krenten uit en riepen zij in de rooktempel 'uchenuchenuchen'. Dat was ludiek, dat was een happening. De tram in Rotterdam werd door een plaatselijke kunstenaar beschilderd. De 'tingelingeling' was leuk en oogstte bijval. Amsterdam volgde. De graffiti gingen aan de slag en beschilderden de muren van de gebouwen. Ook dat was reuze leuk en nog vrolijk bovendien. De commercie zag brood in de verleuking. Het ene pretpark na het andere pretpark vestigde zich op het platteland. De minister-president ging aan verleuking doen, want nadat het Nederlands elftal in de finale van de Duitsers had verloren, zette zelfs Den Uyl een politiepet achterstevoren op zijn kop en kon in het Catshuis en in het land het grote hossen beginnen. De diergaarde moest leuk worden en ook de dieren moesten kunstjes gaan vertonen. Het winkelen werd 'fun'. De ballenbak was er om de 'kids' te vermaken.

De verleuking is nu een pijler van het hedendaagse bestaan geworden. Het moet nu alle dagen kermis en carnaval zijn. Het werk, de geliefde, de kinderen, de collega's, de auto, de huwelijksplechtigheid, de geboorte, de vakantie en zelfs de begrafenis moeten leuk zijn.

Ook studenten zijn kinderen van deze tijd. Zij kiezen, zo denken de voorlichters, voor een leuke opleiding en voor een leuke universiteitsstad. Daarom menen zij de moderne jeugd en de examenklas te begrijpen. Want een eindexamen is helemaal geen zwaarwichtige zaak meer, waarover je droomt of waarvan je wakker ligt. Het eindexamen is tegenwoordig ook leuk. Daarom sturen onze voorlichtende lolbroeken aan de examenklassen relaxthee, concentratiepillen en een cd met peptalk. En omdat het natuurlijk om puur Wageningse leut gaat, doen ze er ook nog een zakje zaad van klavertjesvier bij. Het pretcentrum Wageningen laat het daar niet bij, want als je je echt inschrijft dan begint de lol pas goed. Dan krijg je een uitnodiging voor het bijspijkerkamp en het grote Wageningse eindexamenfeest. En om het wel heel erg leuk te maken doen de lokale feestneuzen er ook nog een gratis e-mailadres bij, want internetten is bijna het leukste wat er in deze wereld te koop is.

Toch blijft het de vraag of de Wageningse verleuking niet averechts werkt. De middelbare scholier houdt van een pretje, maar wil vooral serieus worden genomen. Serieus door ouders en leraren en ook door voorlichtende Wageningers die vroeger misschien ludiek waren en maar nu oubollig zijn geworden.

Kees de Hoog