Nieuws - 20 juni 2002

Column: De vergadering

Het is vreemd, maar Nederlanders zijn dol op vergaderen. De vergadering gaat hier boven alles. Alleen in Frankrijk en Engeland wordt er nog net iets meer vergaderd. Maar in Parijs en Marseille is de vergadering het excuus bij uitstek om een buitenechtelijke relatie in stand te houden en in Engeland is de vergadering in de pub een goede gelegenheid om de avond in gepaste dronkenschap op kosten van de baas door te brengen. Zo niet in Nederland. Overspel en drankmisbruik zijn zonden, een vergadering afzeggen is een doodzonde. Alleen het bezoek aan de tandarts of aan een medisch specialist is een geldige reden om een vergadering af te zeggen, maar het geeft wel scheve gezichten. Zorgverlof en zorgplicht worden zelfs door ge?mancipeerde links-radicale dames of door werkende leden van de gezinspartij niet geaccepteerd. Het romantische etentje met de geliefde kan zonder protest harerzijds worden afgezegd, want hier gaat de vergadering van de geitenfokvereniging of van het zangkoor boven het meisje. Getrouwde mannen en vrouwen verwaarlozen hun gezinsleven voor een bijeenkomst van de tennisclub of buurtvereniging en op het werk behoor je tot het allerlaagste echelon als je niet minstens twee keer per week een vergadering bijwoont. Het eerste echelon is constant in vergadering bijeen. Daar zijn de tijden van Robespierre en Danton nog immer aanwezig.

Nog vreemder is het dat er tijdens een vergadering nauwelijks iets belangrijks gebeurt. Vroeger hoorde je nog weleens een vergadertijger, die een cursus effectief communiceren bij voorlichtingskunde had gevolgd, zeggen 'mag ik even' of 'mag ik misschien mijn zin afmaken.' Maar zelfs dat is er tegenwoordig niet meer bij. Want nu is brabbeltaal tijdens de vergadering de voertaal. De Fortuyniaanse kreet 'absoluut' is mateloos populair. Daarnaast wordt te pas en te onpas het modieuze woord 'sexy' door de mannelijke en vrouwelijke vergaderaars gebruikt. Wat ze daarmee precies bedoelen, is me niet geheel duidelijk, maar dat heb ik wel meer met deze vreemde taal. Wij gooien niet met schoenen zoals de Italianen. Wij schelden elkaar niet uit zoals de Duitsers dat zo voortreffelijk kunnen. Onze vergaderingen zijn het toppunt van verveling. Deze universiteit vormt hierop geen uitzondering op. Ik herinner me dat jaren geleden een psycholoog onder luid protest de bijeenkomst verliet en met de deur sloeg. Een gebeurtenis waar bij tijd en wijle nu nog door oudere medewerkers tijdens de koffiepauze in de Leeuwenborch over gesproken wordt.

Bij ons wordt de dwarsligger welwillend aangehoord. Zijn probleem wordt niet behandeld, maar wordt doorgeschoven naar de volgende vergadering. Onderzoekers hebben vastgesteld dat de vergadermanie toe te schrijven is aan de verzuiling en aan het poldermodel. De vergadering is een bezweringsritueel en zorgde ervoor dat tegenstellingen werden verdoezeld en dat de gulden middenweg kon blijven bewandeld. Ik geloof daar helemaal niets van. De populariteit van de vergadering in Nederland is vooral toe te schrijven aan de ongelofelijke saaiheid waaraan dit land en deze universiteit ten prooi zijn gevallen. Saaie mensen en saaie wetenschappers zoeken elkaar op, daarom vergaderen Nederlanders en Wageningers zo graag en zo veelvuldig.

Kees de Hoog