Wetenschap - 23 mei 2002
Column: De binnenstadsmanager
Column: De binnenstadsmanager
Allereerst moet natuurlijk de vlinder van de Floriade naar Wageningen worden gehaald. Het Salverdaplein zal met deze vlinder kunnen concurreren met de piramide van het Louvre. Daarnaast dient in de Hoogstraat een bronzen standbeeld van een kraaiende haan te worden geplaatst. Beelden van dieren zijn niet alleen aantrekkelijk voor de allerjongste studenten, maar kraaiende hanen trekken bovendien macho's aan, die tegenwoordig een magische aantrekkingskracht hebben op studerende dochters van ge?mancipeerde moeders.
De manager moet zich niet alleen beperken tot het stadsmeubilair. Wageningen moet, naast bevrijdingsdag, nog een tweede evenement krijgen waar iemand van koninklijken bloede aanwezig is. Er kan bijvoorbeeld gedacht worden aan het wereldkampioenschap tango-dansen in de Junushoff, maar misschien is zoiets toch wat te frivool en moet het iets met spiritualiteit worden. Dat is vooral in bij de vele zoekende ingenieurs, die de kerk definitief vaarwel hebben gezegd, en bij prinses Irene.
Natuurlijk krijgt de centrummanager niet de opdracht om Hotel de Wereld en de Aula voor de universiteit en de stad te behouden. Het tegendeel is het geval. De projecten en de verfraaiing van de binnenstad vormen de dekmantel voor de manager. Want de binnenstadsmanager is vooral in het leven geroepen om de uitverkoop van deze academische gebouwen gladjes te laten verlopen en de plaatselijke ondernemers bij aankoop niet het vel over de neus te trekken. Dat is een goede zaak want het nationaal erfgoed verpats je niet aan de Van der Valkjes of aan een projectontwikkelaar. Nationaal erfgoed draag je over aan een plaatselijke notabele, die van de Wereld geen kroeg maakt maar een brasserie of een grand caf?. En overtollige gebouwen zoals de Aula breng je onder in een stichting van een ondernemer die er een filmhuis van maakt en geen bioscoop. Daarom is de aanstaande centrummanager het oliemannetje van de gemeente, de universiteit en de ondernemers.
Kees de Hoog
*) Dolf was - voor Wageningen - een opvallende verschijning in het straatbeeld die vooral bij provinciale studenten en hun moeders enige vertedering opwekte.