Nieuws - 23 mei 2002

Column: De binnenstadsmanager

Rotterdam heeft zijn nachtburgemeester. Amsterdam kent een toezichthouder voor de walletjes en die andere grote Nederlandse stad, Wageningen, had Dolf*). Maar nu Dolf er niet meer is, is het tijd dat Wageningen niet verder achterop raakt en daarom krijgen we binnenkort een binnenstadsmanager. Want de megalopolis Wageningen, de universiteit met ??n hoogleraar in de nationale top-twintig en de plaatselijke captains of industry - een reusachtige schoenenwinkel, een bioscoopmagnaat, een bank voor boeren en buitenlui en een videovirtuoos - hebben al enige tijd last van een ernstige vorm van megalomanie. Om deze grootheidswaanzin te bevredigen is er door de gemeente Wageningen, Wageningen UR en het Wagenings Ondernemers Comit? (WOC) 36.225 euro bijeengebracht om de centrummanager projecten van de grond te laten tillen die de Wageningse binnenstad ten goede zullen komen. Het is jammer dat voor zo'n bedrag geen echte manager kan worden aangetrokken, temeer daar de voormalige topmanager van Foster Parents weer beschikbaar is. Maar op declaratiebasis zijn er door een junior-manager van een beginnend bureau wel wat projecten te verzinnen.

Allereerst moet natuurlijk de vlinder van de Floriade naar Wageningen worden gehaald. Het Salverdaplein zal met deze vlinder kunnen concurreren met de piramide van het Louvre. Daarnaast dient in de Hoogstraat een bronzen standbeeld van een kraaiende haan te worden geplaatst. Beelden van dieren zijn niet alleen aantrekkelijk voor de allerjongste studenten, maar kraaiende hanen trekken bovendien macho's aan, die tegenwoordig een magische aantrekkingskracht hebben op studerende dochters van ge?mancipeerde moeders.

De manager moet zich niet alleen beperken tot het stadsmeubilair. Wageningen moet, naast bevrijdingsdag, nog een tweede evenement krijgen waar iemand van koninklijken bloede aanwezig is. Er kan bijvoorbeeld gedacht worden aan het wereldkampioenschap tango-dansen in de Junushoff, maar misschien is zoiets toch wat te frivool en moet het iets met spiritualiteit worden. Dat is vooral in bij de vele zoekende ingenieurs, die de kerk definitief vaarwel hebben gezegd, en bij prinses Irene.

Natuurlijk krijgt de centrummanager niet de opdracht om Hotel de Wereld en de Aula voor de universiteit en de stad te behouden. Het tegendeel is het geval. De projecten en de verfraaiing van de binnenstad vormen de dekmantel voor de manager. Want de binnenstadsmanager is vooral in het leven geroepen om de uitverkoop van deze academische gebouwen gladjes te laten verlopen en de plaatselijke ondernemers bij aankoop niet het vel over de neus te trekken. Dat is een goede zaak want het nationaal erfgoed verpats je niet aan de Van der Valkjes of aan een projectontwikkelaar. Nationaal erfgoed draag je over aan een plaatselijke notabele, die van de Wereld geen kroeg maakt maar een brasserie of een grand caf?. En overtollige gebouwen zoals de Aula breng je onder in een stichting van een ondernemer die er een filmhuis van maakt en geen bioscoop. Daarom is de aanstaande centrummanager het oliemannetje van de gemeente, de universiteit en de ondernemers.

Kees de Hoog

*) Dolf was - voor Wageningen - een opvallende verschijning in het straatbeeld die vooral bij provinciale studenten en hun moeders enige vertedering opwekte.