Nieuws - 14 juni 2007

Carlo van Mierlo

‘Mijn eerste college zal ik nooit vergeten’, vertelt Carlo van Mierlo, universitair docent bij het Laboratorium voor Biochemie. ‘Het was heel warm en twee jongens en een meisje vooraan hebben het hele college haar stapel foto’s besproken.’ Dat gebeurt hem niet meer. ‘Ik ben vrij strak in het begin. Ik zeg goedemiddag en dan is het binnen een minuut meestal vanzelf stil.’

Vorige week gaf hij weer het eerste college celfysiologie voor biologen, hun eerste moleculaire vak. ‘Het laat zien hoe onvoorstelbaar ingewikkeld een cel in elkaar steekt. Het is een vak waar je echt voor moet studeren.’ Hij blijft er rustig onder. ‘Ik neem ’s ochtends alles nog eens door en als ik daar dan sta, gaat het vanzelf. College geven kost tijd die ik niet aan onderzoek kan besteden, maar het is wel leuk om kennis helder over te brengen.’
Carlo probeert studenten te fascineren voor wat moleculen samen kunnen veroorzaken. ‘Ik hoop dat ze het zo interessant gaan vinden dat ze ooit onderzoek gaan doen. Daarom vraag ik me steeds af: wat wil ik vertellen en waarom.’
Na een studie moleculaire wetenschappen, een promotie en twee jaar onderzoek in Cambridge, Engeland – ‘een compleet andere wereld’ – keerde Carlo met een KNAW-beurs terug in Wageningen. Zijn specialiteit is eiwitvouwing. ‘Omdat daar ziekten aan gekoppeld zijn is dat sterk in de belangstelling gekomen.’
Bij het college blijven de eerste rijen banken in de kleine collegezaal C7 in Scheikunde leeg. Carlo: ‘In dit soort zalen kruipen ze helaas altijd naar achter.’