Ellis Hoffland deelde de eerste certificaten in november 2016 uit aan (van links naar rechts) Douwe van der Leest, Merijn Kerstens en Annabel Droste. Foto: Sven Menschel
Het honoursprogramma is een uitbreiding van een normaal bachelorprogramma en biedt studenten 30 credits extra, te behalen in drie jaar tijd. Deelnemers verdiepen hun kennis van hun eigen vakgebied met extra gecompliceerde opdrachten en verbreden hun kennis doordat ze ook kennismaken met andere disciplines. Daarnaast werken ze aan hun persoonlijke vaardigheden en leren ze om projectmatig te werken.
De eerste twee en een half jaar van het honoursprogramma zijn succesvol verlopen. Van de eerste lichting in 2014 hebben 27 van de 30 studenten het certificaat gehaald of krijgen dit nog. ‘Wij kijken terug op een mooie periode, want we hebben tevreden klanten, zowel studenten als docenten. Van de lichting van 2015 lijkt iedereen het te halen. We zien geen reden om aan te nemen dat er een student gaat uitvallen’, aldus Ellis Hoffland, academic director Honours Programme.
Wij kijken terug op een mooie periode, want we hebben tevreden klanten
Ellis Hoffland
Aanvankelijk hadden studenten uit de eerste lichting wat kritiek op het programma. Zo bleek er onduidelijkheid over opdrachten en veel studenten ervaarden stress en werkdruk. Naar aanleiding van de zorgen daarover heeft een aantal studenten van de eerste lichting een enquête gehouden. ‘Veel studenten hadden het gevoel dat ze een burn-out zouden kunnen krijgen als ze langer zo doorgingen’, vertelt Anne van der Heijden, die inmiddels haar honourscertificaat op zak heeft. ‘We kregen wel de indruk dat dit kwam omdat studenten er soms teveel naast deden. Studenten worden geacht andere activiteiten op een lager pitje te zetten. Doordat ze dat niet doen, voelen ze werkdruk.’
Student Merijn Kerstens, die het honoursprogramma ook heeft afgerond, herkent dat. ‘Ik deed ook van alles naast mijn studie. Het was goed te doen, maar je moet keuzes maken. Ik vond dat we daarover niet heel goed zijn geïnformeerd, maar ik vind dat geen probleem. Het was een leuke leerervaring om erachter te komen wanneer je de lat te hoog hebt gelegd en een stap terug moet doen. Wij waren de eerste lichting, dus het is logisch dat niet alles vlekkeloos verloopt.’
Ook student Rob de Leeuw, die momenteel bezig is met het honoursprogramma kan nog merken dat het nieuw is. ‘Wij zijn nu het asfalt aan het neerleggen voor iedereen die na ons komt. Al bevalt het programma me wel. We zijn van tevoren goed geïnformeerd over de opdrachten, de puntenverdeling en de werkdruk. Ik werk sommige avonden en ben actief bij een studentenvereniging.’
Wij zijn nu het asfalt aan het neerleggen voor iedereen die na ons komt
Rob de Leeuw
Dat niet alles meteen op rolletjes liep, kan Ellis Hoffland beamen. ‘We zijn de afgelopen jaren helderder geworden in wat we van de studenten verwachten. Ook over de beoordeling van het programma. Het niveau is beter gedefinieerd. Studenten weten beter waar ze aan toe zijn.’ De noodzaak om naast het honoursprogramma niet te veel nevenactiviteiten te doen, wordt volgens Hoffland keer op keer benadrukt tijdens de sollicitaties. ‘Dit zijn mensen die zo veel kunnen, de wereld ligt voor ze open en ze leggen de lat voor zichzelf ook vaak erg hoog. Deze combinatie kan makkelijk leiden tot stress en overbelasting. Daarom houden we ook een keuzestressavond voor de studenten.’
Het honoursprogramma moet zich nog bewijzen in Nederland. Maar het certificaat zou handig kunnen zijn in verschillende situaties. Zo moeten studenten soms solliciteren voor een masteropleiding in het buitenland. Hoffland: ‘Als je dan je honourscertificaat kunt laten zien, zegt dit wel iets over wat voor student je bent. En een toekomstige werkgever kan ook precies inzien wat een student allemaal gedaan heeft tijdens het programma.’