Student - 16 maart 2010

Busjesweek (II)

Het gaat allemaal om de paranoïde ervaring van de sjaars. Een week zullen ze steeds angstig over hun schouder kijken. Want voor je het weet sta je vastgebonden op een onbewoond eiland.

Dat overkwam Bouke en Jasper. In Houten is een prachtig eiland met een pondje dat we nog maar al te goed kenden van onze eigen busjesweek. Daar werden ze achtergelaten. Het pondje zetten de vriendelijke kidnappers aan de kustkant vast met touw. Het was laat dus pas na een hele tijd werd er iemand bereid gevonden de twee te bevrijden. Zo naïef was Jasper's commentaar toen ik hem gisteren om 20.00 in de kraag vatte op station Ede-Wageningen, alwaar hij nog een tijd vastgebonden publiekelijk tentoon gesteld is: 'Ach, ik kon het toch proberen.' Twee uur 's nachts waren ze thuis.
Met dat soort verhalen in het achterhoofd zullen de eerstejaars net iets harder naar college fietsen en daarbij niet altijd de hoofdwegen kiezen. Dit langdurige gevoel van vage opwinding willen wij als tweede jaar graag faciliteren.
Eerder schreef ik dat kosten nog moeite hiervoor worden gespaard. Noemenswaardig is ook de geoliede organisatie van beide jaren. Via mobiele telefoons, email en forum blijven we continu op de hoogte van elkaars locatie en plannen. De sjaars weten inmiddels de kentekens van al onze auto's en gaan wel eens in een dappere bui opzoek naar een onbewaakt vehikel om de banden leeg te laten lopen. Dat is pas één keer gelukt. Helaas voor de dappere sjaars was dat bij een huurauto die reeds teruggebracht was naar de verhuurder. Leg maar eens uit waarom je de banden van de huurauto van een vreemde leeg hebt laten lopen en wat dat extra laklaagje van ei te betekenen heeft