‘Voor ik naar Nederland kwam, had ik me ook bij de Universiteit van Glasgow aangemeld. Helaas had ik te weinig geld om daarheen te gaan. Nadat ik met mijn master was begonnen in Wageningen, greep ik de kans om een stage te doen in Glasgow. Ik had al enkele Europese landen bezocht tijdens mijn studie, maar was nog nooit in Groot-Brittannië geweest.
Ik ben zo geïnteresseerd in de Universiteit van Glasgow omdat deze universiteit erg bekend is en een lange geschiedenis heeft. Mijn onderzoeksgroep werkt aan de bouw van een kunstmatige cel die je onder meer kunt inzetten bij afvalwaterzuivering. De eerste stap is om het systeem zware ionen te laten detecteren. Ik probeer een simpel genetisch instrument in te bouwen in een vetdeeltje. Daarmee kun je biologische reacties bestuderen zonder de complexe reacties op de achtergrond.
Ik geniet echt van synthetische biologie. Ik kan mijn creativiteit kwijt in het ontwerpen van iets nieuws, zoals producten, biobrandstof en biofarmaceutica. Dit is ook een van de redenen dat ik naar Nederland ben gekomen: er zijn daar erg goede onderzoeksgroepen op het gebied van synthetische biologie. Ik hoop dat ik na mijn master verder kan als promovendus in dit vakgebied.
De stap van Nederland naar Groot-Brittannië was niet groot, maar ik merkte toch enkele verschillen. Bij Microbiologie in Wageningen zijn er veel technici en is alles goed georganiseerd. In mijn huidige lab staat veel mooi apparatuur, maar is er slechts één labmanager. Hij heeft moeite om alles te regelen en wanneer we een probleem hebben, moeten we lang wachten voor het is opgelost. De risicoanalyse is in Schotland ook veel strikter. Ik moest veel formulieren invullen voor ik aan het werk mocht in het lab.
Ik begon tijdens mijn verblijf hier te beseffen dat Nederlanders misschien wel de vriendelijkste mensen in Europa zijn, want Britten kunnen soms arrogant overkomen. In Nederland was de cultuurschok minder sterk. Ik kreeg alleen een cultuurschok van het vreemde eten en “gezondheid” zeggen als iemand niest.’