Boer neemt bemestingsadvies met een korreltje zout

De Wageningse hoogleraar Nutriëntenmanagement en bodemvruchtbaarheid publiceerde het onderzoek in het tijdschrift Nutrient Cycling in Agroecosystems. Hij deed het onderzoek samen met Arjan Reijneveld, productmanager bij bodemkundig instituut Blgg. De meeste akkerbouwers denken dat er minder fosfaat beschikbaar is in de bodem dan onderzoekers aangeven met het pw-getal. Dit getal drukt uit hoeveel fosfaat al in de bodem aanwezig is. Door deze beschikbare fosfaat af te zetten tegen de fosfaatbehoefte van gewassen, kan zo de benodigde fosfaatgift worden berekend. Bijna 70% van de telers in de Noordoostpolder heeft weinig vertrouwen in dit pw-getal. Daarom strooit 45 procent van de telers meer fosfaat dan nodig is, voor de zekerheid. Risicomijdend gedrag lijkt dan ook de belangrijkste reden dat de boeren meer fosfaat gebruiken dan nodig is, stellen Oenema en Reijneveld. Eerst analyseerden zij 30.000 grondmonsters die tussen 1950 en 2004 in de Noordoostpolder zijn genomen. In die periode steeg de fosfaatvoorraad in de oude Zuiderzeebodem van ‘laag’ naar ‘ruim voldoende’. Bovendien liepen de fosfaatgehaltes tussen de bedrijven steeds meer uiteen. De onderzoekers interviewden vervolgens de akkerbouwers om na te gaan hoe dat kwam. Ze concluderen dat zelfs de goed opgeleide akkerbouwers in de polder de bemestingsadviezen niet opvolgen, maar voor de zekerheid ruim bemesten. Ze adviseren dat zowel de boeren als hun adviseurs meer op maat gesneden bemestingsadviezen krijgen, om de fosfaatgift te verminderen. De Noordoostpolder is een mooi studieobject voor bemestingsonderzoek. Het bestaat pas sinds 1942, heeft een uniforme bodem en herbergt vooral akkerbouwers. Daardoor zijn de fosfaatverschillen in de bodem goed toe te schrijven aan het management van de boer.