Af en toe zoeken we de juiste woorden om een nuance duidelijk te maken. Meestal gaat het prima. Ons Engels niveau laat een diepgaander gesprek over politiek toe. Ik als student aan een internationale universiteit, zij als receptioniste van een hotel dat vooral veel buitenlandse toeristen trekt. Soms blijft het lastig om exact de kwesties en nuances over te brengen. Vooral omdat onze referentiepunten zo anders zijn.
Ik probeer uit te leggen dat veel studenten teleurgesteld zijn in het kabinet vanwege nieuwe bezuinigen op het onderwijs. Dat de mensen in Den Haag druk bezig zijn met het verdraaien en verfraaien van zinnen in een bij voorbaat gedoemde poging een extra pijnlijke bezuiniging op het onderwijs niet zo negatief te laten klinken. Dat we twee jaar terug zonder al te veel protest onze studiebeurs hebben ingeleverd omdat het betekende dat er 600 miljoen euro in onderwijs geïnvesteerd zou worden. Die trade-off zagen we enigszins zitten.
Helaas bleek de praktijk anders. Cijfers van het Centraal Plan Bureau lieten zien dat vooral studenten uit armere gezinnen niet meer gingen studeren. Het afschaffen zorgde initieel juist voor een verhoogde kostenpost. De beursgrens van 260 euro was immers weg en een beetje verstandige student zorgt voor een buffer door 300 euro in plaats van 260 euro te lenen. Als klap op de vuurpijl kondigt het nieuwe kabinet ook nog eens een flinke bezuiniging aan.
Mijn gesprekspartner knikt hevig mee. Universitair onderwijs voor de economische elite is haar veel minder vreemd. Studeren is in haar land enkel weggelegd voor de economische elite. Of je moet in aanmerking komen voor een speciale beurs. Die zijn helaas voor de allerarmsten of voor de aller slimsten. Ze was net niet arm genoeg. En met een 9 gemiddeld op de middelbare school kennelijk ook net niet slim genoeg. Maar zelfs dan zou ze er nog niet komen. De beurs is eigenlijk niet genoeg om te kunnen studeren. Haar beste vriendin stond een 10 gemiddeld, kreeg een beurs maar moest het studeren na twee maanden opgeven. Reden? Ze werd haar kamer op de campus uitgezet om plaats te maken voor een Erasmus student uit Duitsland. Een particuliere kamer in de stad was voor haar onbetaalbaar.
Toch is de receptioniste niet ongelukkig. Ze heeft een vaste baan en taal heeft altijd al haar interesse gehad. En haar vriendin? Die greep haar kans toen die zich voordeed bij een buitenlandse universiteit. Ze keek nooit meer om.
Fijne jaarwisseling!!