© Sven Menschel Als een tweedejaarsstudent is het je soms best lastig voor te stellen waar je mee bezig zult gaan na het beëindigen van je studie, vooral voor studenten die zich net als ik bezighouden met sociale studies. Niet dat ik mij druk maak over mijn toekomst, ik leef immers in het moment. Maar als mij gevraagd wordt wat ik later van plan ben te gaan doen kom ik echter nooit met een helder antwoord terug. Vaak roep ik maar wat, "ik zou van alles kunnen doen" of "het maakt helemaal niet uit waar ik terechtkom".
Maar waarom ben ik dan Internationale Ontwikkelingsstudies gaan studeren? Mijn steentje bijdragen, ongelijkheid aanpakken, oorlogen oplossen blah blah blah. Natuurlijk zou ik al die dingen graag doen, maar ik was me er allang van bewust dat ik de problemen de wereld niet uit zou helpen. Kortom, mijn gedachten en plannen over de studie zijn vaag.Herkauwen Althans, tot een aantal weken geleden, toen we voor het eerst bezig gingen met ‘echt’ onderzoek. We kregen de opdracht om een maatschappelijk probleem uit te kiezen en hier kwalitatief onderzoek naar te verrichten, met de focus op interviews in plaats van het herkauwen van bibliotheekkennis. Het thema waar we als groep op uitkwamen was de integratie van Turkse Nederlanders. Echt een thema voor mij, want na een jaar te hebben doorgebracht in Turkije heb ik een heuse liefde voor het land ontwikkeld.
Dit voelt als een kleine persoonlijke overwinning omdat kleinschalige onderzoekjes kennelijk wel de mainstream media kunnen tegenspreken
Onze probleemstelling: de Nederlandse media zijn over het algemeen negatief wanneer er gesproken wordt over integratie onder Turken, er wordt vooral beweerd dat ze zich hier niet thuisvoelen. Over de vraag waarom zij zich niet thuisvoelen wordt zelden gesproken, zelfs niet in de kwaliteitskranten. Wij gingen eropuit om uit te testen of de bewering klopte, in de Schilderswijk in Den Haag. Argumenten Ik had verwacht een lijst te krijgen met argumenten waarom Turkse Nederlanders zich niet thuisvoelen en waarom ze worden gediscrimineerd. Maar na een lange dag van interviews gaf een overweldigende 100 procent van de respondenten aan zich uitermate thuis te voelen. Natuurlijk hadden ook zij hun klachten over Nederland, maar over het algemeen is de levenskwaliteit hoog en vond vrijwel iedereen dat Nederlanders vriendelijke en open mensen zijn.
Enige grote conclusies na dit kleine onderzoekje? Nee natuurlijk niet! We hebben slechts twintig interviews verricht en geen populaties om over te concluderen. Wel voelt dit als een kleine persoonlijke overwinning omdat kleinschalige onderzoekjes kennelijk wel de mainstream media kunnen tegenspreken, iets wat me altijd al prachtig leek. Dus weet ik nu wel wat ik later ga doen? Nee dat niet, maar ik heb wel geleerd dat de sociale wetenschappen wel degelijk in staat zijn om belangrijk onderzoek te verrichten, namelijk over het dagelijks leven dat ons allemaal aangaat.
Angelos Braam is tweedejaars bachelorsstudent Internationale Ontwikkelingsstudies