Een tijdje terug had ik het eindgesprek van mijn stage, het laatste nog openstaande deel van de master. Het gesprek was best oké, alleen de beoordeling viel tegen. Het stagebedrijf had een dikke voldoende gegeven, maar de begeleiders op de universiteit gaven een behoorlijke onvoldoende. Gelukkig werd één en ander gemiddeld, waardoor ik net op een voldoende uitkwam. We hebben elkaar de hand geschud, en de rest is geschiedenis. Ik sluit mijn Wageningen-tijd in stijl af. Het ging niet altijd vanzelf de afgelopen jaren, maar uiteindelijk is het wel gelukt.
Toch heb ik een belangrijke bevestiging gehad van iets wat ik al lang wist: wetenschappelijk onderzoek en het bedrijfsleven gaan niet samen. Terwijl in de wetenschap vooral de methode belangrijk is, willen bedrijven gewoon oplossingen en informatie. Tijdens mijn stage was iedereen tevreden over de informatie die ik aanleverde, maar de manier waarop ik dat deed (en hoe ik over die manier schreef) was wetenschappelijk gezien geen succes. Een wetenschappelijke stage lopen bij een bedrijf was lastiger voor me dan ik dacht. In een niet academische omgeving (waar veel Agrotechnologen in terechtkomen) is resultaat hetgeen wat telt. Zodra een bedrijf zich gaat bemoeien met de wetenschappelijke onderzoeksagenda wringt het, want het perspectief verschilt nogal.
Tijdens het gesprek kreeg ik een belangrijke bevestiging van iets wat ik al lang wist: wetenschappelijk onderzoek en het bedrijfsleven gaan niet samen
Ik hoop dat Wageningen zich niet verder laat commercialiseren en haar blik enkel richt op het fundamentele onderzoek, waar écht iets te winnen valt. Het is vervolgens aan het bedrijfsleven om deze kennis toe te passen in nieuwe oplossingen en producten. Als bedrijven gaan bepalen waar academische instellingen onderzoek naar doen (en hoe), wordt de markt leidend, met alle gevolgen van dien.