Eind juni berichtte Resource dat de nieuwe onderwijs directeur Arnold Bregt oproept tot een fundamentele discussie over groei. Wat een verademing. Op de werk (studie?) vloer hoorde ik het eerste commentaar al voorbij komen: ‘tjah, dat wist iedereen toch al?’ De vraag is natuurlijk waarom die fundamentele discussie niet al lang heeft plaatsgevonden. Dat de nieuwe onderwijsdirecteur zich dat ook afvraagt is een verademing.
Het gebrek aan een constructieve visie op groei in het strategisch plan van de WUR klinkt door in een gebrek aan visie op meerdere onderwijsaspecten. Kan het potentieel van onderwijsinnovaties wel volledig benut worden zonder visie op groei en dus zonder een visie op een nieuw onderwijsmodel om de groei op te vangen?
WUR-
TVEen mooi voorbeeld is WUR-TV waarmee opnames gemaakt kunnen worden van colleges. Maar met ‘De student is een actieve deelnemer in het onderwijsproces’ als richtlijn (tekst staat in het strategisch plan), kan iedereen er zijn eigen ideeën op na houden. Onder het mom van ‘straks geef ik les voor een lege collegezaal’ doen een aantal docenten weinig moeite voor WUR-TV. Veel colleges kunnen niet zoals beloofd worden teruggekeken en de studenten die er niet waren hebben dan zogezegd pech. ‘Hadden ze er maar moeten zijn’.
Zonde. De autodidactische student blijft niet thuis omdat hij/zij anders pech heeft en de student met alternatieve wensen qua roostering heeft niet de flexibiliteit om een college in de avond of het weekend te volgen. Als men vervolgens WUR-TV evalueert blijkt het slechts een beperkte meerwaarde te hebben. Niet zo gek natuurlijk.
Practicum
Maar ook presentielijstjes en verplichte aanwezigheid bij computerpracticums zijn mij een raadsel. Onder hetzelfde moto ‘straks is de zaal niet gevuld’ geldt een aanwezigheidsplicht. Een argument zoals ‘ja, maar daar zijn begeleiders aanwezig om eventuele vragen te beantwoorden’ snijdt wat mij betreft geen hout. Lijkt mij dat je als student dan prima alsnog langs kunt gaan als je vragen hebt. Nog vreemder vind ik de nee-we-plaatsen-geen-antwoord-modellen-online-attitude. Klinkt bijna als een gehele allergie voor autodidactiek. Vervolgens wordt er dan wel geklaagd over de toenemende werkdruk.
Dat de neuzen in ieder geval niet dezelfde kant op staan is ook op de thesiswerkvloer merkbaar. Office-managers die studenten wegsturen van flexwerkplekken (‘want die zijn van onze afdeling, het kan me niet schelen dat wij zes lege plekken hebben en jullie vol zitten’) houden er kennelijk ook zo een eigen visie op na wat betreft prioriteiten en de groeiproblematiek.
Met enkel ‘De student is een actieve deelnemer in het onderwijsproces’ als richtlijn uit het strategisch plan lijkt het me nog een hele kluif om de neuzen dezelfde richting op te krijgen in de groeidiscussie. Chapeau voor Arnold Bregt, die het beestje in ieder geval bij zijn naam durft te noemen.