Student
Blog

Blog: Nu de deadline dichterbij komt, gaan de alarmbellen rinkelen

Lotje Hogerzeil (25), MSc Urban Systems Engineering, blogt over haar deelname in de Student Challenge van 2018: Design the Ultimate Sustainable Urban Greenhouse. Ze trekt zich terug in moeders' kuuroord om bij te tanken, want: stress.
Lotje Hogerzeil

© Sven Menschel

Ik zit in de tuin op de boerderij bij mijn moeder. Zij plakt een fotoboek in voor oma, overlaad me met koffie en sapjes en geeft me updates over de laatste opbrengsten van de moestuin wanneer ik het wil horen. Het is de tweede week op rij dat ik me zo laat verwennen in het weekend, en ik heb het nodig. Over een kleine vijf weken is het zover: op 25 juli leveren we ons design in. De deadline komt dichterbij en dat voel ik. Ik heb mijn weekend nodig om bij te tanken en moeders kuuroord is een verademing.

Vorige week, toen ik hier aanklopte voor een dosis totale rust en kalmte, heerste er paniek in mijn hoofd. We weten natuurlijk al negen maanden wat de opdracht is, maar nu de deadline zo dichtbij komt en ik elke dag de criteria check beginnen toch de alarmbellen af te gaan. Mocht je je afvragen waarom: er wordt ons gevraagd om volledig architectonisch ontwerp te leveren voor een kas, dan wel hippe hub voor stadslandbouw alias educatief epicentrum voor een healthy living in een oude gevangenistoren. Daarin verwerkt een volledig plantproductiesysteem, uitgekiend tot de keuze van substraat. Als je even tijd hebt ook een plan voor circulaire energie-, water-, afval-, nutriënten- en CO2-stromen. Dit alles begeleid door een roadmap voor de sociale acceptatie van het hele ontwerp, en als kers op de taart een 3-jarig businessplan (voor wiens business trouwens? Het tiental verschillende bedrijven dat straks in de Green Tower huist?). In een rapport van 20 pagina’s, graag.

Eigenlijk is de challenge gewoon één groot gedachtenexperiment, een uit de hand gelopen puzzel

Paniek en crisis alom was het thema van het eerste weekend bij mijn moeder. Nu, tijdens kuuroord weekend nummer twee, heeft chaos plaatsgemaakt voor bezinning. Ook de andere 22 teams worstelen met dit duizendtal aan criteria. Zij zijn net als wij geen gespecialiseerd consultancybedrijf dat twee jaar te besteden heeft aan alleen al een gesloten kringloop van organisch afval in de Bijlmerbajes. Daarbij wordt er waarschijnlijk toch niets geïmplementeerd van wat we bedenken.

Criteria

Ondertussen wordt er – zo hebben we vernomen van onze partners bij een niet nader te noemen energiebedrijf – nog veel harder gewerkt door full-time professionals aan plannen die allang niet meer overeenkomen met de criteria voor onze challenge die is uitgeschreven in november. Eigenlijk is de challenge gewoon één groot gedachtenexperiment, een uit de hand gelopen puzzel die wij met een beurs van de universiteit mogen oplossen.

Terwijl mijn moeder mijn lievelingseten voor me maakt (met sla uit de tuin en niet uit één of andere container met roze licht en druppelirrigatie) denk ik aan de volgende dag. Om half 9 begint mijn ACT-week weer. Veel masterstudenten vervloeken dit vak omdat het zo intensief is, zo schools door de aanwezigheidsplicht, en bovenal zo’n pressure cooker waarin binnen acht weken een product moet worden geleverd. Ik heb er stiekem wel weer zin in. Lekker overzichtelijk, afgebakend en kleinschalig, zonder businessplan of concurrentie.

Lees meer van Lotje:

Leave a Reply


Je moet inloggen om een comment te plaatsen.