In aanloop naar de inauguratie van Trump werd een grote mars gepland. De Women’s March, georganiseerd door vrouwen en minderheden, protesteren op die manier tegen de denigrerende uitspraken van de nieuwe president tijdens zijn campagne. In Amerika ging men de straat op en ook in Europa liepen mensen mee.
Gek genoeg hoor ik hier wisselende reacties over. Dat men geen vertrouwen heeft in Trump is blijkbaar normaal, maar als men protesteert omwille van zijn vrouwonvriendelijke uitspraken doet dat kennelijk bij menigeen een wenkbrauw fronsen. Of we onze prioriteiten niet verkeerd hebben liggen.
Goed, natuurlijk kunnen we ons afvragen of wij Europeanen, niet onze eigen problemen hebben waar we ons eerst druk om zouden moeten maken. Energieproblemen, economische problemen en groeiende verschillen tussen arm en rijk. En dat we dan de straat op gaan omdat iemand een paar duizend kilometer verderop ‘grab them by the pussy’ roept. Kleedkamerpraat moet toch kunnen?
Daar moet ik altijd van zuchten. Heb je weer zo iemand die vindt dat het tegenwoordig goed is gesteld met vrouwenrechten en we dus niet moeten zeuren. Bovendien zou het niets veranderen. Maar dat een klein deel van de wereld publiekelijk viel over het feit dat de nieuwe president van de Verenigde Staten zulke vrouwonvriendelijke opmerkingen kan maken, zegt wel iets over de norm die wij acceptabel vinden.
De straat op om te protesteren zet misschien geen zoden aan de dijk, maar het laat wel zien dat onze maatschappij vindt dat er een norm is overschreden. En dat maakt andere acties die wél iets kunnen veranderen, des te legitiemer.
Normen
Het gebeurt maar al te vaak dat we in het dagelijks leven onze mond houden wanneer we denken dat iets niet oké is. Iedereen maakt zich daar schuldig aan. Laatst was ik getuige van een ‘flirtpoging’ van een, op het eerste gezicht, leuke jongen die een vriendin van mij wel zag zitten. Maar een gezellige chat-wisseling liep al gauw uit op een monoloog van de jongeman die maar op het onderwerp seks bleef terugkomen. Kon hij niks aan doen, zei hij, ‘want zij had zo’n lekker lijf’. Gênant. Gelukkig is een telefoon makkelijk weggelegd en een chat met een druk op de knop geblokkeerd. Toch vraag ik me af wie zo’n jongen erop wijst dat hij een norm aan het overschrijden is. Ik zou daar de moeite niet eens voor nemen. Ervaring leert dat je dan vaak bestempeld wordt als ‘saai’ en ‘flauw’. Of inderdaad, als zo’n zeikerige te serieuze dame.
En eigenlijk is dat vreemd. We hebben immers niets aan normen zonder tegengeluid bij het overschrijden ervan.