De belangrijkste vraag die onderhandelaars voor een nieuw kabinet volgens mij moeten beantwoorden: komt er weer een ministerie van landbouw? De afgelopen jaren viel één van de grootste sectoren in ons land onder drie staatsecretarissen, en daar werd niemand vrolijk van. Meneer Verdaas bleek te hebben gesjoemeld met declaraties en was al snel van het toneel verdwenen. Daarna heeft hij nog een blauwe maandag in Wageningen gewerkt, maar ook dat bleek geen succes. Mevrouw Dijksma vertrok naar Infrastructuur, waar ze een politiek zwaargewicht nodig hadden om de NS een lesje te leren. Toen kwam meneer van Dam. Waarschijnlijk net ingelezen in de dossiers, maar ook al weer bezig met z’n afscheidstournee. Landbouw had het zwaar de afgelopen periode.
Nu lijkt het mij een goed plan dat Louise Fresco minister van Landbouw wordt. Als die Klaver met z’n groene plannen echt mee mag doen, lijkt het me verstandig als daar een wat oudere dame tegenover gaat zitten, die hem een beetje kan uitleggen hoe de wereld werkt. In Wageningen kunnen we Fresco prima missen. Als ik eerlijk ben heb ik haar de afgelopen drie jaar nauwelijks gezien of gehoord. Als ‘PR-uithangbord internationaal’ doe ze het vast prima, maar wat mij betreft is een collegevoorzitter er toch voornamelijk om haar organisatie in eigen land te vertegenwoordigen én om te zorgen dat haar wetenschappers dáár in een optimaal klimaat kunnen acteren.
Naar verluid heeft Fresco er wel oren naar om een dergelijke stap te maken. De Nederlandse politiek heeft een hekel aan de (intensieve) landbouw, en een gevoelig en tactisch ervaren bestuurder als Fresco zou zich daar wel tussen kunnen begeven, lijkt me. Tussen neus en lippen door kan ze ook vast de zo gewraakte en veel te lage bijdrage van het rijk aan onze universiteit wat opkrikken. Ik zie mogelijkheden.