Maar de leerweek! Bah, wat heb ik daar een hekel aan. Er staan geen activiteiten en feestjes gepland en een groot deel van de bachelorbevolking is naar pappie en mammie gevlucht. Daardoor krijg je een hele week lang voor je kiezen hoe Wageningen zou zijn zonder studenten: een leeg, stil dorp waar niks te doen is.
Bovendien wordt er opeens veel meer van me gevraagd dan fysiek aanwezig zijn bij colleges. Blijkt dat ik zo ongeveer alles wat die knakker voor de klas heeft lopen verkondigen ook nog moet kunnen reproduceren in een examen. Dat vraagt om concentratie.
Daarom laat ik mezelf al een paar dagen vrijwillig mummificeren op één van de verschrikkelijkste plekken van Wageningen UR: de grijze bunker van de Leeuwenborchbieb. Geen daglicht, geen zuurstof, maar één voordeel: je hebt er zo min mogelijk last van afleidende prikkels.
Alhoewel, zelfs deze door god vergeten plek blijkt nog heel wat in huis te hebben om een onwillige student uit haar concentratie te halen. Ten eerste ligt er bij de ingang wat lectuur (Resource, Volkskrant) op een tafeltje die op mij een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft. Voor ik het weet ben ik een half uurtje aan het lezen. Als ik dan achter mijn computer zit, blijken de andere studenten in de bibliotheek, hoewel ze niks anders doen dan typen en turen, ontzettend interessant te zijn. Echt, ik kan ze uren observeren. Maar de echte afleiding komt pas als je je daadwerkelijk gaat bezighouden met je computer. Welwillende websites als facebook, webmail, marktplaats en wikipedia blijken genoeg in huis te hebben om mij de ganse dag te vermaken. Jammer dat blackboard dat dan weer niet lukt.
Buiten loopt een man van de plantsoenendienst. Hij heeft een bladblazer. Deze ene week van de periode zou ik graag met hem willen ruilen.